vrijdag 30 oktober 2009

Zonde van de tijd...

Zonde van de tijd... of toch niet? Gisteren stond de hele dag in het teken van bruidsjurkjes.

De jongste van mijn vriendin heeft trouwplannen. En mijn vriendin zou mijn vriendin niet zijn als ze niet aan bood om de jurkjes voor de bruidsmeisjes te maken. Al weer weken geleden werd de stof gekocht. Een patroon was vlug gevonden en allerlei tule, bandjes, randjes werden aangeschaft. Vol goede moed werd begonnen aan het eerste jurkje.

Maar de eerste hobbel die genomen moest worden was de stof zelf. Knippen leek bijna onmogelijk. De stof gleed alle kanten op. De volgende hobbel was het spelden en naaien van de stof. Bij het minste of geringste beschadigde de stof op de plekken waar de naald de euvele moed had om de stof alleen maar aan te raken.

Met niet te stuiten enthousiasme bleef mijn vriendin de moed erin houden. Het eerste jurkje werd voorzien van een nieuw pasje. Andere jurkjes werden geknipt.

Vanaf het begin werkte ook de lockmachine niet mee. Het stikken was een hindernisbaan op zich. Soms leek het even goed te gaan totdat... En elke keer opnieuw hield zij er de moed in.


De foto's van dit bruidsjurkje heb ik ergens op het internet gevonden. De jurkjes voor de bruiloft zelf blijven nog even geheim voor het grote prubliek.

Gisterochtend kwam ik op afspraak binnenwaaien. Mijn hulp was gevraagd bij het inzetten van de ritsen. Op zich al een lastig karwei, maar met deze stof en de voorgeschiedenis van de jurkjes... Heel lief zei ze nog dat het niet uitmaakte als het fout ging of dat de stof beschadigde. Voor mijzelf was het prettiger (en gezelliger) om bij haar aan de jurkjes te werken. Mocht het mis gaan dan was ze er in ieder geval bij. Gedeelde smart is halve smart zal ik maar zeggen.

Bij binnenkomst bleek het allemaal niet te gaan zoals het zou moeten. De lockmachine had weer kuren. Uren waren er al besteed aan het opnieuw inrijgen van de draad. Proberen te stikken. Naalden vervangen. Opnieuw draad inrijgen.

In plaats van aan de slag te gaan met de ritsen stond het aan de praat krijgen van de lockmachine boven aan de agenda. Het leek mijn vriendin een goed idee mij de machine in te laten rijgen. Misschien zat daar de oorzaak.

Dus eerst de handleiding maar eens bestuderen. Vervolgens de eerste draad ingeregen. Na wat zoeken en goed lezen en kijken, geen probleem. De tweede draad. Aai, dat was lastiger. Het begin ging nog wel maar dat laatste stukje. Kijken en nog eens kijken in de handleiding. Die tekeningen hadden wat mij betreft wel wat duidelijker gemogen. Er klopte iets niet, maar wat. Uiteindelijk gevonden wat er niet klopte en dat bleek meteen de oorzaak te zijn van alle problemen met dit anders zo praktische apparaat. Blijkt die lieve schat al jaren de draad verkeerd ingeregen te hebben. Dat werkte altijd perfect tot nu toe.

Er kwam weer een lach op haar gezicht en de jurkjes zelf kregen weer de aandacht die ze verdienen. Toch geen ritsen die dag maar het afwerken van de mouwen kwam voor mij op het programma te staan. Het was even ontdekken hoe ik dit het beste kon doen. Prachtig satijnen biaisband werd tegen de mouwtjes aan gespeld. Met veel gevoel om vooral de stof niet te beschadigen. Daarna met de hand vastgezet. Er moest wel wat gesmokkeld worden met de binnenvoering omdat de schoudernaadjes niet lekker tegen elkaar aan vielen. Dat had mij allert moeten maken. Maar nietsvermoedend ging ik verder. Daarna met kleine steekjes en veel liefde en aandacht het band aan de binnenkant vastgezet. Het resultaat is prachtig, ook al zeg ik het zelf.


De tijd zat erop dus de jurk werd over een kleerhangertje gehangen. Maar... wat is dat... wat steekt die binnenvoering van het voorpand raar boven de stof uit. Het zal toch niet... Ja hoor. Bij het maken van de binnenvoering zijn het voor- en achterpand met elkaar verwisseld. Die moeten dus opnieuw geknipt en genaaid worden. Vanavond kom ik terug om het biaisband weer los te halen en opnieuw te beginnen.

Zonde van de tijd? Nee hoor. Wij hebben het gisteren reuze gezellig gehad. Die jurkjes... dat wordt in haar familie zo'n verhaal dat niet snel vergeten zal worden. En ik... ik heb bewondering voor haar geduld, haar doorzettingsvermogen en haar creativiteit.

Lieverd, dit verhaal moest ik gewoon op mijn weblog zetten. Ik kan er om blijven lachen. Hopelijk jij ook...

zaterdag 24 oktober 2009

Via, via...

Via, via kwam ik bij deze prachtige SAL, ook wel Stich-a-long genoemd. Ik weet nog niet of ik-um zelf ga maken, maar de patroontjes sla ik wel braaf op. Meestal wacht ik eerst even af hoe het ontwerp uitpakt.


Je vind hier meer informatie. De SAL bestaat in ieder geval uit 27 delen en als ik het goed begrijp komt er elke maand één deel uit.

Dit jaar heb ik weer een belangrijke les hiermee geleerd. Met veel enthousiasme was ik begonnen aan Le Grand Marquoir.


En hij is ook erg mooi. Alleen, ik vond hem té druk worden. Deze foto kwam ik ergens op het web tegen. Deel II moet ik nog steeds afmaken, maar ik heb besloten het daarbij te laten. Wel zijn de patroontjes erg mooi om afzonderlijk te gebruiken. Ik had op mijn eerste idee moeten vertrouwen. Elk vierkantje apart borduren. Daarna mooi verwerken in een soort van quilt.

Naschrift:
Ben je ook geinteresseerd in het borduurpatroon, kijk dan even hier (klik)...

vrijdag 23 oktober 2009

Van alles wat...

Voor het weekend nog even een leuk linkje van Au Pays de Merveilles. Er is van alles te vinden. Mooie foto's van de natuur, prachtige gebouwen, verrassende schilderijen, lieve handwerkjes, vertederende beren... en nog veel meer.


Ik hoop dat jullie er veel plezier aan beleven. De volgende keer zal ik een berichtje plaatsen over de vorderingen met mijn Antique Quilt. Daar heb ik de afgelopen twee weken aan gewerkt.

Iedereen een "bon weekend" gewenst!

donderdag 22 oktober 2009

Een leuke verrassing...

Maandag kreeg ik een mailtje van Anneke met de vraag even op haar weblog te kijken. Tot mijn grote verrassing was ik de gelukkige winnaar van haar giveaway.

Gisteren lag, na een heerlijke wandeling met mijn DD, een dikke envelop op mij te wachten.

Met de jas nog aan werd de envelop geopend. De inhoud was een grote verrassing.

Er zat een prachtig borduurpatroon met garen in van DMC "Au coeur des frises". Die ga ik zeker nog een keer maken. Erg leuk en helemaal mijn smaak. Alles in een rode kleur borduren.


Of wat te denken van een speldenkussen. Met liefde geborduurd en prachtig afgewerkt. Die krijgt straks een bijzonder plaatsje in mijn nieuwe werkkamer op zolder.


Ook leuk was het blikken doosje met allemaal knopspelden. Voor het doosje heb ik al leuke ideen gezien op de door mij zo geliefde franse weblogs. Dus dat wordt ook nog een leuk projectje.

Er zat een stukje lint in. Dat deed me terugdenken aan de tijd dat mijn meiden nog heerlijk piep waren. Wat hadden ze vaak een staartje met een leuk lint erin. Een beetje weemoedig denk ik daar aan terug. Wat vliegt de tijd...

Het stofje is al bijna vintage. Maar wel erg leuk. Nog geen idee wat ik daarmee ga doen.

Een poos terug heb ik verteld van mijn borduurnaald die weg was en die manlief gelukkig weer terug had gevonden. Van Anneke heb ik een heel setje borduurnaalden gekregen. Altijd heerlijk om te weten dat ik een voorraadje achter de hand heb.

En last but not least een schitterende vintage foto van een mooi plaatsje ergens in Nederland.

Anneke, nogmaals, heel erg bedankt!!!

woensdag 14 oktober 2009

Ere wie ere toekomt...

Bij het vorige berichtje staan twee foto's met daarop een heel leuk kussentje. Dat vonden meer mensen, zo te lezen bij de berichtjes.

Maar... ik heb ze niet zelf gemaakt. Ze komen van Les Cerises Bleues... ere wie ere toekomt.


Dit plaatje komt van Hortensias et Volets Bleus. Een berichtje zonder plaatje is anders ook maar kaal...

dinsdag 13 oktober 2009

Als je tijd over hebt...

Gisteren hield het slechte weer niet lang aan. Het vorige bericht was nog niet gepubliceerd of daar was de wereld weer vol van warme zonnestralen.


Voorlopig zal de zon zich nog wel regelmatig laten zien. Maar... voor die momenten dat je toevallig wat tijd over hebt nog weer wat leuke weblogs.


Blandine Brode
Penty de Val
Hortensias et Volets Bleus
Les Cerises Bleues

maandag 12 oktober 2009

Alvast voor de winter...

Alvast weer wat voor de winter. Vanmorgen moest ik er nog niet aan denken met al die zonneschijn. Maar... de zon is hier even weg en het regent op dit moment. Moet kunnen dus.

Bij het surfen op het web kwam ik vandaag deze site tegen. Met allemaal leuke stitchery-ideetjes.


Na de gezellige ochtend bij Bep heb ik zin om nog een paar stitcheries te gaan maken. Keuze genoeg zo te zien...

donderdag 8 oktober 2009

Er even heerlijk uit...

Gisteren was ik er even heerlijk uit. Een ochtendje in Hall stond op de agenda. Eerst een vriendin opgehaald en samen die kant opgereden. Het regende en het weer oogde guur. Heerlijk om dan in de keuken van Bep te zitten en te freubelen aan een nog onbekend werkje. Zo guur als het eruit zag. Zo warm was het nog voor deze tijd van het jaar. Zelfs de vogels leken wel wat van slag. De hele ochtend konden we genieten van hun gefluit.

Maar in die keuken zitten... dat was inderdaad heerlijk. Woonkeuken moet ik eigenlijk zeggen. We waren wat vroeg en de schrik sloeg me om het hart. Geen andere auto's te zien. Had ik het fout? Eerst maar eens kijken of Bep zelf wel thuis was. Dat zat gelukkig wel snor.

Ik kom altijd ogen te kort. De gezellige schouw. De leuke handwerkjes die je overal tegenkomt. Daarbij de gastvrijheid van Bep.

Hier zijn we mee bezig geweest. De stitchery heb ik thuis nog even in een koffie/thee badje gedompeld. Wat kruiden erover gestrooid. In de oven. Daarna wrijven om de kruidenpoeder goed te verwijderen. Weer wat met koffie en thee nat gemaakt omdat ik het te vintage vond worden. Of beter gezegd. Het zag er nu wel heel erg smoezelig uit. Het werkje 's middags in mijn eigen keukentje op de vensterbank in de zon goed laten drogen. En nu staat-ie te pronken op de lambrizering. Straks gaat-ie even de kast in totdat het echt kerst is.

maandag 5 oktober 2009

Ben helemaal blij...

Vandaag was een onverwachts leuke dag. Manlief had ATV en dat was ik vergeten. Nadat we samen onze jongste naar school hadden geholpen heerlijk gerelaxed. Silent detail, de jongste is al 19 maar vaders mag graag zorgen. Dus boterhammetjes gesmeerd, de fiets buiten klaar gezet. Samen haar uitgezwaaid en succes gewenst bij de eerste toets van het HBO. Best spannend ook al ben je dan al 19 jaar. Aan ons getroetel heeft het dus niet gelegen...

We hadden zaterdag een leuke bank gezien bij Leen Bakker. Vandaag nog maar weer eens terug om te zien of-ie nog steeds leuk is. Nee, de kleur is het toch niet helemaal. De stof ook niet trouwens. En nee... er kon geen andere stof op van een bank waar de stof super van was maar het model niet. Nu dus maar weer verder zoeken.


Daarna even naar de kringloop bij ons in de buurt. Zie ik daar toch een geweldige aanvulling voor op mijn serviezen verzameling. Ben er helemaal blij mee...

Links in de hoek zie je nog een stukje van de puzzle die ik ook maar heb meegenomen. De laatste dagen is het echt puzzel weer. En ja, manlief had bedongen dat-ie zo mee kon met het servies. Dus als-ie af is kan-ie zo door naar de volgende...

Vanavond druk geweest met al mijn berichtjes bij te werken en eindelijk te publiceren. Het is nu wel wat veel in één keer, maar... met een bakje koffie of thee erbij, is het ook even heerlijk verpozen...

zondag 4 oktober 2009

Antique Quilt…

Ik ben gestart met het Antique Quilt waar half Nederland volgens mij mee bezig is. Alhoewel… ik kwam laatst in een quiltwinkel bij ons in de stad en daar kenden ze deze rage nog niet. Hoe is het mogelijk, zou je denken.


Het middenstuk is gedeeltelijk af. Ik zit me nog te bezinnen op de hoekpunten. Bij Joke heb ik een leuk alternatief gezien, maar ik zit zelf ook nog te broeden op iets.


De sterren zijn praktisch allemaal klaar. Vandaag hoop ik de laatste 2,5 in elkaar te zetten. Alles met de hand. Steekje voor steekje. Een heerlijk werkje om te doen. Voor menigeen onbegrijpelijk dat je mooie stofjes eerst in stukken gaat knippen om ze vervolgens weer aan elkaar te zetten. En dat je daar dan ook nog helemaal blij van kunt worden.

Gisteren heb ik het patroon van de tweede rand geprint en ik hoop vandaag alle afgeknotte ruitjes te kunnen knippen. Erg spannend hoe ver ik met mijn stofvoorraad kom. De quilt wordt hoofdzakelijk gemaakt van de stofjes die ik van de stoffenclub van Bep heb gehad aangevuld met wat reststofjes van mijzelf. Eigenlijk wil ik geen nieuwe stofjes voor deze quilt aanschaffen. Zoals ik het nu inschat moet de rand met de Flying Geese er zeker nog langs kunnen komen.

Verder weet ik nog niet zeker welke achtergrond stof ik gebruik bij de sterretjes. Laatst heb ik een bezoekje aan Jookies gebracht en daar een hele mooie achtergrond stof voor deze quilt gevonden.

Heerlijk om zo bezig te zijn en kombinaties uit te proberen.

Poppen, poppen en nog meer poppen...

Vrijdag, voor een week, was ik in Den Helder. Laat nu daar, op het uiterste puntje van Holland, een heel leuk Poppenmuseum zitten. Eigenlijk had ik die dag niet veel tijd voor een bezoekje. Het was alleen de bedoeling het museum op te sporen zodat ik bij een volgend bezoek aan Den Helder er eens naar toe kon gaan.

Binnen een paar tellen was ik er al. Dan toch maar even bij de etalage kijken wat de openingstijden zijn. Tja, ik had nog ongeveer drie kwartier. Voorzichtig gluurde ik naar binnen. Het zag er allemaal erg uitnodigend uit. Zou ik?… Tuurlijk!!!!

Een gezellige deurbel begon te rinkelen. Een kaartje was snel gekocht. En toen begon mijn tocht door het knusse museum.


Ik kwam ogen te kort en mijn arme hersens konden al die indrukken niet eens goed verwerken. Er was zoveel te zien. In het winkeltje in het museum is ook van alles te zien. Ik kon het niet laten om wat kaarten te kopen. Die heb ik nog niet gescand. Gelukkig mocht ik voor mijn weblog foto's van de site van het poppenmuseum gebruiken. Nu kunnen jullie ook mee genieten van al dat moois.


Mevrouw Tiny Riemersma, de eigenares van het museum, heeft meer dan 40 jaar Käthe Krusepoppen verzameld en allerlei kinder- en poppenspeelgoed.


Elk tafereeltje is het bekijken meer dan waard. Ze zijn stuk voor stuk zorgvuldig en met veel liefde en vaak ook humor samengesteld. Voor de onderste vitrines ben ik zelfs op mijn knieen gaan zitten om maar niets te missen.


Drie kwartier is veel te kort en ik kom nog zeker een keer terug.

Mijn hexagonquilt...

Vorig jaar heb ik de bloemen voor mijn hexagonquiltje gemaakt. Samen met wat hartjes en beertjes in Tilda stijl. Begin september begon het ineens te kriebelen en moest ik nu toch eindelijk die bloemetjes gaan verwerken in een quiltje. Heb nog lang getwijfeld of ik de bloemetjes niet allemaal apart zou voorzien van een tegenstofje en dan gewoon vullen om als hanger of speldenkussen te gebruiken.

Het is dus een quiltje geworden. Er zit erg veel werk in, maar het is heerlijk om te doen. Het is mee geweest op twee bezoekjes aan Friesland. Zelfs mee in de trein op weg naar Tilburg.


Het quilten is af. Omdat ik fleece heb gebruikt als tussenlaag is het traditionele quilten wat lastig. Nu doe ik het dus steekje voor steekje. Alleen de onderkant… die ziet er niet uit.

De rand van de quilt is nog een hele uitdaging. Om het zo te laten wordt het wel erg wit... én saai. Maar wat dan? Na het tekenen van mijn eerste stitchery was de drempel om zelf een leuke applicatie voor de rand te tekenen niet zo groot. Omdat ik erg druk ben met mijn Antique Quilt ligt dit project even stil, maar ik hoop binnenkort de applicatie op de rand aan te brengen. Het ontwerpje zelf is al klaar.

Ik weet dat het een beetje een omgekeerde volgorde is. Normaal maak je eerst de top helemaal af en dan pas begin je met doorpitten. Het maakt voor mij niet uit. Het is heerlijk om ergens mee bezig te zijn. Om het onder je handen te zien groeien. Om te zien wat anders kan, mooier, spannender.

Eens heeft iemand tegen mij gezegd, of ik heb het ergens gelezen, dat het eindresultaat niet alleen belangrijk is maar ook de weg er naar toe. Dat moet vast een hééééél wijs iemand zijn geweest...