donderdag 26 februari 2015

Nog zo'n genietmomentje....

Dit is nog zo'n genietmomentje...
Afgelopen zomer in "ons" Zuiderzeestadje...
 
Waar we een paar jaar een
vaste ligplaats hebben gehad.
 
Nu waren we er weer.
Met ons nieuwe oude bootje...
Net fris opgehaald uit Aalsmeer.
 
 
Een tocht op zich.
In de maand augustus.
En dan weet je het wel.
Eén van de natste augustusmaanden ooit!!!
Met niet alleen regen, maar ook veel wind.
 
Daar moet je met een platbodem
 goed rekening mee houden.
 
Tussen de regenbuien door
 genieten van het buitenleven.
Want daar houden wij van.
 
En werden er kleine
ieniemienie hexagonnetjes gemaakt.
 
Hoe tevreden kun je dan zijn!!!
 
 
Kijk, zo kun je het allemaal wat beter zien.
 
Lieve stofjes ooit met een vriendin bij
Room Zeven Outlet in Alkmaar gekocht.

 
Het beginnetje is van dochterlief.
Maar het "is toch wel hééél veel werk mam".
 
Dus ging mams verder.
En dat was helemaal geen straf...*Ü*.
 
 
Van die frisse kleurtjes
wordt je toch helemaal vrolijk?
 
Het zal geen grote lap worden.
Ik denk een lief poppendekentje.

 
Na een weekje werden de touwen weer losgegooid.
Met twee keer een tussenstop kwamen we op dit plekje aan.
De nieuwe thuishaven.
 
Met een prachtige nazomer zijn hier
 nog heel wat uurtjes doorgebracht.
 
De jachthaven zelf is nieuw en van alle gemakken voorzien.
Anders dan het Zuiderzeestadje maar met veel voordelen.
 
Manlief, die zo uit zijn werk aan boord stapt.
Even samen genieten van het vakantiegevoel in eigen stad.
 
Lekker buiten eten.
En na de koffie weer samen op de fiets naar huis.
 
Laat het nieuwe vaarseizoen maar weer komen.
Ik heb er zin in!!!

dinsdag 24 februari 2015

Genietmomentje...

Dank jullie wel voor de lieve
reacties op mijn vorig berichtje.
Schatten zijn jullie!!!
 
Met het dekentje is een moeilijke periode afgesloten.
En komt er weer ruimte voor nieuwe dingen.
 
Het haakvirus is nog lang niet over.
Maar ik heb weer zin in borduren.
 
 
Dus werd deze merklap weer tevoorschijn getoverd.
En is er de laatste dagen weer heerlijk geborduurd.
 
Het wordt een heel lief lapje.
Vooral de kleurtjes vind ik erg mooi.
 
 
Nee... dat is niet helemaal waar.
Dat groen...is nog niet mijn ding.
 
Maar misschien moet ik er gewoon aan wennen.
Dus voorlopig blijft het nog even zo.
 
 
Even een detailfoto van dit motiefje.
Net als al de andere motiefjes erg leuk om te doen.
 
En zo groeit deze merlap steekje voor steekje.
 
 
Het was de bedoeling om eerst
alle motiefjes te borduren.
 
En daarna pas de randjes aan de rechterkant.
 
 
Maar je ziet het...
de verleiding is te groot.
 
Ik ben toch begonnen... *Ü*...
 
 
Mijn naaldje staat al weer in de startblokken.
 
Zo even wat dingetjes in huis doen en dan...
Dan met een kop thee even weer zo'n genietmomentje.
 
Krijg je ook zin in deze merklap?
In dit vorige blogje (klik) schreef ik er al eens over.
Daar kun je ook het linkje vinden naar het patroontje.
 
Dikke knuffel allemaal!!!

vrijdag 20 februari 2015

Mijn randjesdeken...

Soms gebeuren er dingen in je leven
 die je niet kunt begrijpen.
Maar die je wel een plekje moet geven.
 
Wat mij dan helpt en rust geeft is lekker bezig zijn.
 
 
Terwijl mijn handen hun ding doen
 wordt het weer rustig in mijn hoofd.
 
Soms heeft iets gewoon tijd nodig.

Soms mag ik ontdekken waar ik
zelf steekjes heb laten vallen.
En die weer in orde brengen,
als dat mogelijk is.
 
Soms komt er een lied in mij op en geeft
dat mij houvast en troost voor de verdere dag.

Soms ook zo maar een tekst.
 

 Zo is dit lieve dekentje ontstaan.
In  zo'n drie weken tijd.
 
Hij lijkt erg op de deken die vorig jaar
door bijna heel Nederland is gehaakt.
 
 
Dit komt door het gebruik van de noppenrand,
 de zigzagrand en de rondjesrand.
 
De echte kenner ziet de verschillen.
 
Zo is het een unieke deken geworden.
En ik ben er super blij mee!!!
 
 
 De liefde voor dit dekentje is al wat jaartjes ouder.
 
Het was in de zomer van 2012
 dat ik voor het eerst Little Woollie (klik),
 van Julie Harrison ontdekte.
 
Ik hou erg van haar kleur gebruik.
Vrolijk en bont.
Net als haar huisje en zijzelf.
 
Julie begon een CAL (klik) en haar deken werd een plaatje.
Dé basis voor al de look-a-like dekentjes
 die daarna zijn ontstaan.
 
Maar al dat bont... dat past zo niet hier in ons huisje.
 
 
Maar nu met de kleuren rood, wit en grijs
ontstond het dekentje bijna vanzelf.
 
Heerlijk om je eigen creatie vorm te geven.
Dingen uitdenken en uit proberen.
Met vallen en opstaan.
Net als het echte leven...
 
Dus... een beetje van mijzelf...
 en een beetje van Julie.
 
 
Zo kwam er een randje met ruitjes.
Niet helemaal zelf bedacht.
 
Wel zelf uitgeplozen hoe ik met de laatste
 toer er voor zorg dat de bovenkant weer recht is.
Met het resultaat ben ik helemaal blij.
 
 
Dit kleine randje in rood en wit
 is een eigen creatie.
 
Ik ben benieuwd of iemand anders
het al eens heeft gezien en waar.
 
Het ziet er uit alsof er allemaal
kleine eitjes naast elkaar liggen.
 
Daarom noem ik het maar het eierrandje.
 
 
Al hakende leer ik nieuwe dingen.
Dat is op deze foto goed te zien.

Was mijn eerste rand met rondjes nog een beetje zoeken.
Mijn andere randen met rondjes werden veel mooier.
Kijk maar eens bij de rand onderaan en rechtsboven.

De afwerking van de deken heb ik simpel gehouden.

De uiteindelijke afmeting is 110 x 152 cm.
 
Eigenlijk moet ik het dekentje nog een keer blokken.
Maar ik ben bang dat het daar niet meer van komt....
 
Fijn weekend allemaal!!!