Beer mag mee...

Vorige week stond er een gezellig dagje

met lieve borduurvriendinnen op de agenda.
 

Natuurlijk ging mijn koffertje weer mee.

 Met zorg werd alles verzameld.

 

 

Dit keer mocht deze beer mee.

Geduldig zat hij te wachten tot de reis zou beginnen.

Ook wel een beetje onder de indruk van alle

 spullen die met hem mee gingen in de koffer.

 

Zie je helemaal links mijn twee

 ieniemienie breirolletjes liggen?

 

Die mogen niet ontbreken.

Want één van mijn lieve vriendinnen is zelf

ook heel dol op breien. 

 

De merklapjes uit mijn vorige bericht (klik)

gingen natuurlijk ook mee.

 

Maar ook mijn Marie Adam 1905.

 Zij wilde ook wel een mooi zoompje.

 

Helemaal gerust was ik er niet op.

 

Want kwebbelen en tellen...

dat gaat niet altijd goed.

 

Maar dit keer had ik geluk.

 

Zonder een centje pijn werd alles

voor de zoompjes uitgeteld.

 

En met grote rijgsteken vastgezet.

 

Ook deze hoek klopt helemaal.

Al zou je dat niet verwachten

als je de foto zo ziet.

 

Maar zie je die rode rijglijnen?

Die zorgen ervoor dat het echt helemaal goed komt.

 

Maar dat laat ik jullie een volgende keer zien...

Die leuke stersteekjes...

Ik ben helemaal verslingerd...

aan het werken met stersteekjes.

 

Maar ja... Kaatje was toch echt helemaal af.

En wat doe je dan?

Dan begin je toch gewoon aan iets nieuws?!!

 

 

Een beetje van Kaatje...

en een beetje van mijzelf...*Ü*.

 

 

Maar ik ben niet zo knap dat ik dit zo maar

uit mijn blote bolletje doe hoor.

 

Dus werd er eerst iets van een ontwerp gemaakt.

En toen dat helemaal naar mijn zin werd...

 

 

... toen kon ik eindelijk beginnen

met de stersteekjes die ik zo leuk vind.



Tevreden merklapjes...

Wat zeg je?
Tevreden merklapjes?
Kan dat dan?

Tja... nadat het afwerken van de randjes
 van Kaatje  zo goed gelukt waren...

kreeg ik de smaak te pakken.
 

Er werden meer merklapjes tevoorschijn getoverd.
En één voor één netjes afgewerkt.

En dan krijg je deze vrolijke verzameling bij elkaar.

Natuurlijk hadden de merklapjes een eigen inbreng.

Zo wilde Minna (klik) graag een héééél eenvoudige afwerking.
Met de ingeweven rode draadjes op de zoom.

 

JHA 1905 (klik) vond zichzelf nogal klein.

Kon ze niet wat groter lijken?

 

Tuurlijk... dan doen we er toch

 gewoon wat meer wit bij?

Maar wel met een bescheiden zoompje.

 

En nu is ze helemaal happy...*Ü*...

 

 

Marie F had graag een brede stoere zoom.

Dat vond ze wel passen bij de

 stoere letters op haar lap.

 

Dat heeft ze heel goed gezien.

En onze franse Camille (klik)?
Die ging voor de franse chique.

Of ze misschien zo'n klein open randje mocht.
Ze had het bij Kaatje gezien...

Volgens mij zijn alle dames tevreden.
En ik... ik ben blij met het resultaat.

Fijne zondag!

BOM Benjamin Biggs...

Mag ik jullie voorstellen?

 

Benjamin Biggs (klik).

Eigenlijk moet ik zegen mr. Biggs.
En bij mr. Biggs hoort mrs. Elizabeth Biggs.

Want voor hun saampjes
is deze quilt ooit gemaakt.
Héééél lang geleden, in 1848.

Dit jaar dus als BOM gestart.

 

De quilt meet 100 x 100 inches.

 

Mr. en mrs. Biggs hebben ook een eigen blog.

Leuk om rond te kijken en te zien

 wat anderen er mee doen.

Alleen maar genieten...

Soms is het leven zo eenvoudig.

Genieten van een stapeltje stofjes.

 

 

Meegenomen tijdens mijn bezoekje aan Eibergen (klik).

Omdat de stofjes zo lief bij elkaar passen.

 

 

De grote lap is borduurstof, 16-draads.

Dezelfde waar ik Kaatje (klik) op heb geborduurd.

 

 

Wat ik er allemaal mee ga doen weet ik nog niet.

Tot nu toe alleen maar genieten...



Abécédaire Mariska de 1900...

Na het borduren van al die randjes was het

weer hoog tijd voor wat kruissteekjes.

 In november schreef ik voor

het laatst over Mariska (klik).

 

In de afgelopen maanden heeft ze

 heel veel geduld met mij gehad.

Het was wel weer even wennen.

De letter K en ik zijn niet zo goed begonnen.

 

Na twee keer terugborduren heb

ik het maar even gelaten voor wat het is.

 

 

Lekker verder met de volgende letter.

De letter L... dat ging weer helemaal als vanouds.

Zo meteen nog even laatste steekjes van de letter M.
 

Mariska is blij dat ze weer mijn aandacht heeft.

En ik ben blij met haar...

Kaatje Eygensteyn...

Ohhh... wat is het moeilijk om iets geheim te houden.
Daar ben ik helemaal niet goed in.
 

En toen ik het jullie eindelijk kon vertellen...
liet de laptop het afweten...zucht.

Maar nu is het zover.
Ik laat ik haar vol trots aan jullie zien.

Wie?
Nou Kaatje.
 

Kaatje heet eigenlijk Catarina Eygensteyn.
Dochter van Hendrik Eygensteyn en Elizabeth Sikke.

Kaatje is 14 jaar als ze deze prachtige merklap borduurt.
En dat vindt ik héééél knap van Kaatje.

 

Zaterdag ging Kaatje mee op stap.

Maar toen was er nog helemaal geen randje te zien.

 

Zondag was ik al vroeg wakker.

Heel secuur werd alles uitgeteld

 en werden er hulpdraadjes geregen.

 

En nog eens geteld... en nog eens.

 

 

En pas toen werden er hééééééél voorzichtig

 draden doorgeknipt en uitgetrokken.

 

Daar had Kaatje helemaal geen last van hoor.

Ze was veels te nieuwsgierig naar wat

 er allemaal ging gebeuren.

 

Er stond die dag een lange reis gepland.

Gelukkig was dit lastige karweitje af

 voordat ik in de auto moest stappen.

 

Wat is het heerlijk om tijdens zo'n

 lange rit wat om handen te hebben.

De zoom werd in gevouwen en met

grote steken door geregen.

 

Daarna begon het echte leuke werk.

Het vastzetten van de zoom.

 

 

Toen we op de plaats van bestemming kwamen
 was er één rand helemaal af.
Kaatje was er erg blij mee en kon niet wachten
tot de andere drie kantjes ook zover waren.

Maar dat moest ze toch echt wel...  want de
volgende dag had ik pas weer tijd voor haar.

Na het afhechten van de laatste draad
 is er zoals altijd... dat rare dubbele gevoel.

Blij dat de lap helemaal naar mijn zin is geworden.
Maar ook een beetje weemoedig dat Kaatje geen
 nieuwe steekjes meer nodig heeft.

En Kaatje... die vindt ons mensen
 toch maar vreemde wezens...

Zou je Kaatje wel eens in het echie willen zien?
Kijk dan even hier (klik) of hier (klik).