Een mooi randje...

Zo af en toe wordt er iets
gemaakt voor mijn pronkrol.

Dit is een heel bescheiden begin voor

een verzameling tussenzetsels.

 

Een mooi antiek patroontje.

 

Net weer even anders door

die gaatjes aan de zijkant.

 

Het is erg leuk om te breien.

Voor ik het wist was er een randje af.

 

Maar ik was nog lang niet uitgebreid...

 

 

Gelukkig had ik al een

ander leuk patroontje ontdekt.

 

Er werden nieuwe steken opgezet.

 

In het begin zat ik nog te
turen op de werktekening.

Maar tot mijn verbazing kon ik
 het na een tijdje zonder.

Net als het eerste randje was deze ook
weer af voor ik er erg in had.

 

En ja hoor... na het tweede lapje...

 kwam er ook een derde.

 

Ajourpatroontjes blijf ik leuk vinden.

 

Ook dit derde randje is ondertussen af.

Deze randjes worden ooit in
mijn pronkrol verwerkt.

Maar dan zullen er toch eerst nog veel meer
lieve werkjes gemaakt moeten worden.

Mijn mandje met pronkrol werkjes is
in ieder geval weer drie schatten rijker.

Mijn bolletje katoen is nog lang niet op.

Er liggen al weer wat nieuwe ideetjes
 klaar voor gehaakte tussenzetsels.

Ook dat begint te kriebelen.

Maar ik heb een ander
 haakwerkje onder handen.

Dat laat ik jullie de volgende keer zien.

Fijne dag allemaal!!!

SAIL...

Vorig weekend stonden er allemaal
leuke aktiviteiten op het programma.
 

Met als hoogtepunt... SAIL.

  Heerlijk een dagje varen met
 de boot van mijn broer.

 

 

Iets over tienen waren wij al
 op het water te vinden.

Supergaaf allemaal.
 

Wat een gezellige drukte.

We konden alle schepen goed bekijken.
 

 

Ook nog heel even naar onze
oudste dochter gezwaaid.

Haar schip lag ook in de haven.
 

's Middags hebben we nog een rondje gemaakt.

Deze foto's zijn van 's ochtends.
Het is hier nog heerlijk rustig.

 

Niet te beschrijven hoe leuk het is
 om zo'n spektakel mee te maken.
 

Het mooie weer maakte het feestje kompleet.

 

Met de Sail Out was het een ongelofelijke chaos.

Veel schepen lagen in de vaarroute voor anker.

Maar wonder boven wonder hebben
wij geen ongelukken gezien.

 

Verderop in het Noordzeekanaal was er voldoende ruimte.

Het Colombiaanse schip nam op spektakulaire wijze afscheid.

De bemanning stond op de ra's van de schepen.

In de kleuren van de vlag.
 

 

Op een sein van de commandant werd er hartelijk

 gezwaaid naar de mensen op de oever

 en op het water.

 

Daarna moesten ze weer voor een poosje

 netjes in het gelid staan.

 

 

Of ik genoten heb?

Beelden zeggen vaak meer dan woorden...

 

Tegen zeven uur gingen we weer naar huis.

Door al de indrukken en de buitenlucht
 heb ik heerlijk geslapen.


P.S.
De fotobestanden kunnen wat groot zijn.
Dit hoop ik zo snel mogelijk aan te passen.


Kostbare herinneringen...

Wat is het lang geleden dat ik hier ben geweest.

Eerst was er de heerlijke vakantie.
Wat waren we aan het genieten.

En toen het onvoorstelbare bericht van
het overlijden van een lieve vriendin.

De wereld stond even op zijn kop.

Dit is al het zoveelste berichtje dat
ik sindsdien geschreven heb.

Maar deze wordt niet zoals de anderen gewist...

Eens moet weer de eerste keer zijn.

Hoe kan het dat het leven gewoon verder gaat?
We weer verder gaan met waar we gebleven zijn?

Omdat dat precies is wat jij zou hebben gewild.

Wat was je een bijzonder mens.

En wat een voorrecht dat ik jou heb mogen leren kennen.

 

Dat jij hier niet meer bent blijft nog steeds wat onwezenlijk.

Vergeten zal ik je nooit.
Ik kom je tegen in een quilt, een borduurwerkje.
Zoals de Moulin Rouge en de Azura.

En koester de herinneringen aan een warm,
bijzonder, kostbaar en uniek mensenkind.

Dag, lieve Mienke.