Heel apart...

Het eerste deel van Le Grand Marquoir is af. Het is een heel leuk werkje om te doen. De verleiding is erg groot om door te gaan tot een vierkantje af is.


Le Grand Marquoir is een ontwerp van d'Isabelle Haccourt-Vautier. Het tweede deel is ook al beschikbaar. Ik heb twee maanden de tijd om het af te krijgen. Dan komt het volgende deel.

De afgelopen dagen ben ik eindelijk eens verder gegaan met Le Moulin Rouge. Dat is de laatste maanden blijven liggen. Het wordt geborduurd op een hele oude lap. Deze twee patroontjes zijn er nu bij gekomen.


Lang, lang geleden stond er in een Ariadne een soort van bloes met witte geborduurde randen. Het patroon had wel iets weg van hardanger maar toch anders.

Als je goed kijkt kun je het zien. Ik ben niet verder gekomen dan één pand. In de praktijk zou ik het nooit dragen. Veel te doorschijnend, omdat het op kaaslinnen werd geborduurd. Dat is ook de reden dat het nooit af is gekomen.

Je begrijpt het al, eerst moest alles worden uitgehaald. Een heel werkje, maar ik doe het telkens stukje voor stukje.

Het uithalen gebeurd hoofdzakelijk door de draadjes door te knippen. Best een nauwkeurig werkje en ook wel spannend. Want... stel je voor dat je de stof door knipt.


Het uithaalwerk verliep prima totdat ik mijn aandacht even liet verslappen. Je raad het al, dwars door de stof heen. Ik heb het lang kunnen ontkennen, maar nu ben ik bij de bewuste plek aan het borduren. Het patroon loopt er dwars over heen. Je kunt de rafeltjes zien. Terwijl mijn handen aan het borduren zijn maken mijn hersens overuren. Hoe ga ik dit oplossen. Eén ding is zeker, het wordt héééééél apart...