Breikriebels...

Kennen jullie dat gevoel?

Je zit 's avonds op de bank...
... en ineens begint het te kriebelen.

Breikriebels...*Ü*...
...dat had ik dinsdagavond.



Gelukkig heb ik altijd wel
ergens katoen of wol liggen.

Dus werden er een bolletje
 en twee breinaalden gepakt.

Geen ingewikkeld gebeuren...
...want bij breikriebels...
hoef ik alleen maar te breien...*Ü*...

Het wordt een vaatdoekje.



Laatst heb ik mijn keuken
wat gepimpt met rode accessoires
en nieuwe keuken- en theedoeken.

De vaatdoekjes waren wat lastiger
maar uiteindelijk geslaagd bij Appie.

En zoals dat gaat, ben je eenmaal voorzien
dan zie je ineens veel meer leuke doekjes.



Maar zo'n gebreid vaatdoekje...
... zou ook leuk zijn...

Een paar jaar geleden heb ik er al
een paar gebreid en gehaakt.

Daar (klik) kunnen er altijd
nog wel een paar bij... *Ü* ...

Het lijkt mij wel leuk om een

stapeltje in mijn keuken te hebben liggen...

 

.... klaar voor gebruik...

of om aan iemand kado te geven.

Zo gezegd, zo gedaan.

 

De eerste steekjes worden opgezet.

Na een paar pennen zie je het lapje groeien.
Het lapje wordt breder en breder.

Dan wordt het tijd om te minderen.

Daar gaat het fout,
niet één keer,
maar ook een tweede keer.

Tijd om alles aan de kant te leggen
 en de volgende dag verder te breien.

De volgende dag is het weer
mij zeer goed gezind.



Terwijl ik  wat steekjes aan het breien ben

wordt het steeds donkerder in de kamer.

Nog geen tel later klettert de regen

tegen het keukenraam.

 

Brr.... geen lekker weer om buiten te zijn...

 

 

Met een heerlijke sloot thee met wat lekkers erbij
 is het hier binnen toch heel wat aangenamer.

 

Mijn pennen tikken gezellig verder
en laten zich door het natte weer
niet van de wijs brengen.



En zo snel als de regen gekomen is,
is ze ook weer verdwenen.

Voor ik het weet schijnt er een
vrolijk en uitnodigend zonnetje.

 

Maar ik blijf vrolijk verder breien.



En nu... nu heb ik er niet één,
maar zelfs twee nieuwe lapjes bij...

xxx