Genoeg te vertellen...

De laatste tijd is het hier wat stil. De griep, of goede verkoudheid, heeft mij behoorlijk te pakken. Nog steeds hoest ik wat af en niet altijd even lady-like. Er is heel wat te vertellen en dus ondanks het mooie weer heel wat nieuwe berichtjes vandaag.

Judith van Smokey from the Netherlands had een giveaway georganiseerd en laat ik nu de gelukkige winnaar zijn. Het heeft wel even geduurd totdat het helemaal goed tot mij doordrong. Dinsdag werd het pakketje bezorgd. Tot mijn verbazing zat er nog veel meer in dan verwacht. De twee meter paarse stof met stippen en nog een heleboel lapjes van een charmpack. Zomaar, extra erbij. De jellyroll is ook een genot om naar te kijken.


Zelf heb ik altijd heel andere stofjes, maar het is een uitdaging om hier iets van te maken. Er borrelen genoeg ideeen op. Voorlopig wil ik eerst alleen maar genieten van de stofjes zelf.

De patronen die Judith erbij had gedaan zijn ook erg goed te maken. De beschrijving is erg duidelijk. Wel is het voor mij wennen dat er niet met mallen wordt gewerkt. Ik mis mijn stipjes om de patches precies op elkaar vast te zetten. Maar de mallen kan ik natuurlijk ook altijd nog zelf maken. Misschien is het wel een uitdaging om toch eens op de naaimachine te patchen. Maar dan zal er eerst wel een nieuwe moeten komen…

Nog meer nieuwe stofjes...

Er zijn nog meer nieuwe stofjes. Ik heb voor het eerst een bestelling bij The Stich Cottage via internet gedaan. Vond het best wel spannend. Het duurde even voor de stofjes ook daadwerkelijk binnen kwamen. Helaas waren er ook heel wat stofjes niet meer leverbaar. Na het sorteren op kleur waren er toch een paar die uit de toon vielen. Vandaag gaan ze terug. Hier zien jullie het stapeltje dat mag blijven.



Op dit moment liggen ze op de salontafel. Ook daar moet ik bij het langs lopen telkens even naar kijken.

Sneeuw en mandjes...

Sneeuw, in de zomer? Ja echt! Wij zijn vorige week maandag naar het Alpin Centre in Bottrop (D) geweest. We wilden graag iets samen met de meiden doen. Het is al weer drie jaar geleden dat we voor het eerst in Bottrop waren. Dus… hoogste tijd om daar de piste opnieuw onveilig te maken.

Daarnaast hebben we goede herinneringen aan het lopend buffet. Tja, als echte hollanders is een all-inclusive entreekaartje aan ons wel besteed. Dit keer ging het jammer genoeg net even anders.

De piste viel erg tegen en was helemaal verijsd. Ik ben geen twintig meer en om nu mijn botten bloot te stellen aan onnodig gevaar. Zeggen en schrijven heb ik ongeveer vijf minuten op de latten gestaan. Nee… voor mij deze dag geen skieen. ‘k Zal me daar gek zijn. De zon scheen buiten erg uitnodigend. Een koffertje gevuld met mijn mandjes, naald en draad, geknipte vierkantjes en driehoekjes was al door mij mee genomen. Eigenlijk om, als ik genoeg had van het skieen, daar mee bezig te gaan.

Nu had ik dus een hele dag de tijd. Heerlijk buiten op het terras in het zonnetje. Geen mens te zien. Iedereen zat binnen en ook daar kon je de mensen op één hand tellen. Bij wijze van spreken dan hè. Ik zag me al genieten van thee en koffie. Met één van die heerlijke taartjes erbij of ander lekkers.


Het patchen ging goed maar mijn gastronomische verwachtingen werden toch erg op de proef gesteld. Niets geen buffet. Je kon kiezen tussen, friet, friet, friet, friet en friet. Oh ja, en er was nog een vegatarisch hap. Mijn tip als je daar naar toe gaat. Bestel de Vega hap en een friet naar keuze. Zo heb je toch een komplete maaltijd. Het nagerecht van de kaart was bij de eerste bestelling van die dag al niet meer voorradig?? En daar had ik me zo op verheugd. “Geeiste praline”… dat klinkt toch veelbelovend. Op zaterdag is er nog wel een buffet. Dit hoorde ik in een gesprek tussen twee andere Hollandse stellen.

Mijn DH en DD’s hebben heerlijk genoten van het actief bezig zijn. De meiden op een snowboard en manlief op de latten. Af en toe kwamen ze heerlijk verkleumd en moe bij mams in het zonnetje zitten. Even lekker kletsen. Via de foto’s hun verrichtingen bewonderen en hups…. daar gingen ze weer en ik ook. Mijn vingers hebben heel wat beweging gehad die dag.

De dagen erna heb ik alles verder aan elkaar kunnen zetten. Waar een griepje al niet goed voor is.

Ere, wie ere toekomt...

Bij één van mijn laatste berichtjes zie je een foto met beren van Joke. Omdat iemand dacht dat ze door mij zijn gemaakt moet ik dit toch even recht zettten. Ere, wie ere toekomt.

Hieronder zie je beren die door mij zijn gemaakt. Boris en Bella.



Als doorgewinterde fotomodellen stonden ze te showen in mijn tuin. Ze hebben kleertjes aan die ik onlangs in elkaar heb gezet. Boris is echt een grote broer. En Bella heeft af en toe last van echt prinsessen-gedrag. Zie haar eens staan met haar kleine neusje in de lucht. Dat beloofd wat voor de toekomst. Toch is het een heerlijk stel samen.

Hij is terug...

Wat was ik verdrietig toen-ie ineens weg was. Zoveel jaar samen door dik en dun. En toen ineens… was-ie er niet meer. Lees ook even het berichtje hier.

Maar manlief kon het niet aanzien. En al snel had hij-um gevonden. Precies daar waar ik-um verloren had. Met zijn scherpe blik had hij-um zo getraceerd. Wat was ik blij.

Ik had wel even met een ander geborduurd maar toch…Lag niet lekker in de hand. Net te dik als ik de draadjes moest afhechten. En nu. Ach… we zijn al zo lang samen en zo gewend aan elkaar.

Even laten zien...

De laatste tijd heb ik twee borduurwerkjes afgemaakt. Niet al te groot en heerlijk om tussendoor mee bezig te zijn. Na het afmaken van zoveel werkjes had ik even de behoefte om iets nieuws op te pakken.


Van de andere heb ik helaas nog geen foto. Het project mocht niet te groot zijn want ik wil er geen nieuwe WIP’s of UFO’s bij krijgen.

Nieuwe linkjes...

Er zijn ook weer nieuwe linkjes te bewonderen. Allemaal op het gebied van lifestyle...




Room Seventeen
Grange de Charme
Flandres et Patine
Esprit Champetre
White Living

Klusser de klus...

Klusser de klus. Zo is het ook bij ons. Sinds een week of twee zijn we druk met de zolder bezig. Een schuine wand helemaal afgetimmerd en geschilderd. Dit weekend heeft Peter het plafond erin getimmerd. En dit is nu helemaal af. En het is hééél mooi geworden.

Het kozijn is geverfd. Voor het eerst sinds we er wonen, dus... erg nodig.

Woensdag zijn Marjolein en ik samen naar de IKEA geweest. Er moesten lampen komen en een kliklaminaat voor boven. Best wel stoer, twee vrouwen die samen even een vloertje halen. Verder veel leuke ideen opgedaan. Omdat we voor een lowbudget metamorfose gaan wachten we nog even met verdere aankopen. Thuis ligt nog een hele stapel Ariadnes. De oude, je weet wel. Waar nog zo heerlijk veel patronen en bouwtekeningen in staan om zelf te maken. Wie weet wat voor brilliante ingeving ik nog krijg.

Gisteren heb ik het behang van de muren afgehaald. De kastjes staan ook al voor een tweede keer in de grondverf. Zo meteen ga ik de afwerklaag aanbrengen.

Denk maar niet dat we er dan al zijn. Het is nog een hele lange lijst.

1. Verwarmingsbuizen schilderen
2. Ombouw verwarming
3. Ombouwkast wasmachine/droger + extra ruimte voor strijkplank en droogrekken
4. Vloer leggen
5. Traphekjes verven
6. Zijkant kozijn verven
7. Buitendeur verven
8. Ombouw ketel en ventilatiesysteem
9. Kastruimte korte wand maken/kopen
10. Rieten zonnewering white-wash
11. Ladenkastjes schilderen

Als alles af is, is het vast een plaatje. Maar tot die tijd. Het hele huis staat op z'n kop. Overal staat "rommel" van de zolder. Ik wil die ruimte zo graag als echte woonruimte gaan gebruiken. Dat betekent dus hééééél veel dingen wegdoen. Dat is nou net niet mijn sterkste kant...

Een heerlijk middagje...

Donderdag heb ik een heerlijk middagje gehad bij Joke van Jookies. Jaren geleden heb ik mijn eerste beer bij haar gemaakt. In een echte berenschuur. Wat zeg ik, schuur? Het was een hele knusse ruimte. Overal waar je keek zag je beren en nog eens beren. Je kwam ogen te kort.


Nu heeft Joke al weer heel wat jaartjes een atelier op een andere plek. Hier is meer te zien dan alleen maar beren. Het atelier ligt achter het huis. Langs een gezellig paadje langs het huis kom je er. Jammer genoeg was ik mijn camera vergeten.


In het atelier valt er zoveel te bewonderen. Ik was er al een hele tijd niet meer geweest. Dan zie je ineens weer zoveel nieuwe dingen. Wel drie keer ben ik overal langs gelopen. Al vrij snel was ik niet alleen. Het werd een oergezellige middag. Tussen alles door voorzag Joke ons regelmatig van een heerlijk kopje thee, of koffie voor de doorgewinterde drinker.

Iemand had haar top van Pound House meegenomen. Wat een mooie stoffen had ze gebruikt. Het was gewoon genieten om daar naar te kijken.

In de eetkamer lagen de vorderingen van de Antique Quilt van Joke op tafel. Erg mooi om te zien. In het echt nog veel mooier als op de foto's. Of het sterrenquilt. Heel fijntjes.

Erg verliefd werd ik op een serie tasjes die aan een kapstokje hingen. Allemaal ontworpen door Myra. En laat zij nou toevallig ook gezellig binnenwandelen. Jullie begrijpen het, het werd al met al een heel gekakel. Daar konden de kippen buiten niet tegen op.

Op Joke's weblog zie je de nieuwste creatie van Myra. Een heel leuk tasje. Het is een compleet pakketje met een uitgebreide beschrijving en de stof zit erbij inbegrepen. In het echie zijn de kleuren warmer dan op de foto.

De tijd vloog voorbij. Voor ik het wist was het al weer 16.00 uur en tijd om naar huis te gaan. Natuurlijk met de nodige aankopen.

Wat stofjes, die ik echt niet kon laten liggen. Een paar ouderwetse wasknijpers. Dille & Kamille verkoopt ze bij ons in de stad niet meer. En wat bolletjes katoen voor een heel stoer berenvestje.