En wat dacht je van dit leuke borduurtje...
Vorig jaar eind mei, begin juni geborduurd.
Op een gewoon linnen stofje...
Zijn ze niet lief...
Die strikken... die waren vroeger heel erg in.
Op kinderfoto's van mijn moeder
heeft zij, en haar zusjes,
een hele grote witte strik in het haar.
Kruisje voor kruisje werd er geborduurd.
En kwamen er herinneringen
omhoog aan de lagere schooltijd.
Om de beurt hard op voorlezen in de klas.
Vonden jullie dat ook altijd zo spannend??!
Ik wel... *Ü*...
Soms kon ik het niet laten om
een stukje vooruit te lezen.
Maar dat ging vaak niet ongestraft.
Hoe de meesters en juffen dat toch deden?
Ze wisten bijna altijd precies
wanneer je er met je hoofd
niet bij was...*Ü*...
Zo is het al een super mooi schilderijtje...
Eigenlijk hoeft er niets meer bij.
Wat een leuke jeugdherinnering!!!
Wie weet nog wat er links op de tafel staat???
Een echte inktpot.
Die had je vroeger samen met een kroontjespen.
Gelukkig ben ik van de generatie gewone pennen.
Maar in mijn tafeltje zat nog wel
een uitsparing voor een inktpotje.
Wat was het leuk om met
het klepje te spelen.
Onder tussen is het lapje allang helemaal af.
Ik borduur het zeker nog een keertje...
maar dan alleen de bovenkant
... zonder benen.
Want zo vind ik het eigenlijk het mooist.
Heb jij nog jeugdherinneringen???
5 opmerkingen:
Wat een prachtig werkje. Zo netjes en secuur..
Jazeker, gelukken bakken vol met herinneringen. Vooral nu we samen met de kinderen uit kijken naar 5 december..
Mooi weekend!
Hier word ik erg nostalgisch van.
Het zou een plaatje van mij kunnen zijn want ik had zulke geote strikken en dan met een schildpadden speldje in mijn haar geklemd.
Ik had ook een echt inktpotje en een kroontjespen en ook een echte inktlap in een blikje met twee compartimentjes, een voor de inktlap en een voor een sponsje.
Ik hield van de geur van kleurpotkoden en werd heel gelukkig van een nieuw schriftje, ik heb ze bijna allemaal nog uit de eerste klassen van de lagere school, uit de jaren vijftig dus, oh wat een heerlijke herinneringen Allemaal.
En last but not least, je borduurtje is prachtig!!!
Wat een prachtig borduurtje is dit. Ik herken het van de foto's van mijn ouders. Geweldig.
Pure nostalgie! Ook ik ken dit nog hoor, luidop voorlezen, inktpot in je bank en met de pen schrijven. Prachtig borduurtje, waar vond je het patroon? Hele mooie herinneringen aan vroeger.
Grtjes, rita.
Zo zie je maar weer hoe gewone dingen heel erg leuk kunnen zijn.
Groeten
Marga
Een reactie posten