Weer een leuk blog...

Weer een leuk blog ontdekt. En hoe kan het ook anders, weer een franse, Celestine Boutons.




Er valt nog veel meer moois te ontdekken.

Going Dutch...

Vandaag ben ik verschillende weblogs tegen gekomen die heerlijk Nederland als thema hebben. Heerlijk over the top en toch heel bijzonder. Ik word er in ieder geval erg vrolijk van.





Wil je zelf even kijken dan moet je dus hier zijn bij Dutch Blue en Dutch Colours

SAL Mary Wigham...

De SAL van Mary Wigham. Hier vertelde ik dat ik hier mee zou beginnen. Niets is minder waar. Het afronden van allerlei projecten geeft mij op dit moment zo'n kick dat ik hier eerst nog wat mee verder wil. Op dit moment zijn er nog drie borduurwerkjes die ik af wil maken.


A Token of Love
The Bookshelf
Little House Neigborhood

Daar zal ik de komende weken best druk mee zijn. Wel verzamel ik de patroontjes van Mary Wigham om het borduurwerkje later nog eens te maken. Klinkt dit niet ontzettend wijs?

Weer iets af...

Weer iets af. Het was hier erg stil de afgelopen week. In alle rust heb ik gewerkt aan de laatste steekjes van de Moulin Rouge. Deze week ging het ineens in een sneltreinvaart. Eigenlijk helemaal niet de bedoeling. Vanochtend heel vroeg heb ik de laatste draadjes afgehecht. Met gemengde gevoelens kijk ik naar het eindresultaat.


Dit borduurwerkje heeft heel wat mee gemaakt. Op 4 november vorig jaar ging het mee op onze reis naar Curacao. Samen met het Azuraquilt mocht ze mee op een reis in het onbekende. Voor twee jaar zouden we gaan. Meer hierover kun je hier lezen.

Twee maanden hebben we uiteindelijk op dit prachtige eiland doorgebracht. Prachtig wat haar natuur betreft. Het eiland zelf kent ook een schaduwzijde. Onvoorstelbaar dat dit Antilliaanse eiland deel uitmaakt van ons eigen, rijke Nederland. Als toerist kom je vaak niet verder dan de prachtige stranden, mooie vergezichten, de palmbomen. Maar... het eiland kent ook een heel andere kant. Gebroken gezinnen, grote armoede, schrijnende leefomstandigheden. En dat allemaal binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

Tijdens die twee maanden heb ik heel wat uurtjes gewerkt aan mijn borduurwerk en aan mijn quilt. Terwijl mijn handen bezig waren gingen mijn gedachten een eigen weg. Ik kan mij niet herinneren ooit in zo'n situatie gezeten te hebben als toen. Een hele moeilijke, mooie en bijzondere tijd. Voor geen goud zou ik dat hebben willen missen omdat ik daar, op dat verre eiland, de liefde van mijn Hemelse Vader zo concreet heb mogen ervaren. Zijn zorg en liefde. Zijn trouw en goedheid. Ook al is alles anders gelopen dan van te voren gedacht. Het is goed zoals het gegaan is en het is mij erg dierbaar.


De afgelopen maanden hier in Nederland zijn mijn gedachten nog vaak terug gegaan naar Curacao. De Moulin Rouge is voor mij heel speciaal geworden...

Daar gaan we weer...

Weer twee leuke stitchery-BOMmetjes gevonden.


Stringy Bark Farm, een leuke stitchery met de boerderij als thema.


My Primitive Sampler, een eenvoudige stitchery van het alfabet.

Heerlijk simpel...

Rozen, dat is voor mij vaak dubbel genieten. Eerst als ze op de vaas staan.


Daarna door ze te drogen. Er heeft heel lang een droogboeketje bij mij op de kast gelegen. Dit weekend moest hij eraan geloven. De bloemknop van de stengel geknipt en ze allemaal in glazenstolpen gestopt. Even hier kijken als je wilt weten hoe dat eruit ziet.

Ook twee waxineglaasjes gepimpt. Heel eenvoudig met wat rafia en een gedroogde roos.


Wat is alles soms toch heerlijk simpel...

Mandjes en meer...

Eindelijk kan ik weer een paar blokken laten zien van mijn mandjesquilt. Uiteindelijk heb ik toch nog een kleur toegevoegd. Petrol/groen. Het was een heerlijk werkje dit weekend.


Nu alleen nog op zoek naar een bijpassend stofje in dezelfde kleur. Dat valt niet mee...

Ook is de top van mijn Azuraquilt af. Een foto houden jullie nog te goed. De rozenrand, waar ik eerst voor was gevallen, vond ik niet meer mooi. En... dan komt zo'n project bij mij even op een zijspoor te staan. Totdat... ik weet wat ik wil. Afgelopen donderdag was ik bij Petra Prins in Zutphen. En daar was de quilt, helemaal af. Door het quilten werd de rand veel mooier. Dus... mijn twijfels aan de kant en met veel plezier mijn quilt de afgelopen dagen voorzien van de laatste rand. Deze week nog op zoek naar een mooie bijpassende stof voor de achterkant. Petra heeft een hele mooie stof gebruikt maar die was niet meer voorradig. Erg jammer.

In de kamer stond de laatste dagen steeds meer "troep" van mij. Ik heb een poging ondernomen alles een beetje te ordenen. Zo meteen gaat alles weer naar boven, waar het hoort. Bij het opruimen kwam ik het stofje tegen dat ik laatst heb gekocht. Samen met een heel mooi kantje wat ik een tijdje terug al weer heb gescoord.


Ik heb nog geen idee wat ik ermee ga maken. Nu alleen maar genieten door er naar te kijken...

Those lazy days...

Je hebt zo van die dagen, dan is het alleen maar genieten. Genieten van de zon. Genieten van mijn gezin. Genieten van het buiten zijn. Genieten van de rust.

Vanmorgen werd de rust ineens wreed verstoord. Ik kreeg een mailtje van Evelyne of ik al had gehoord dat er een nieuwe SAL werd opgestart. Deze SAL heet Mary Wigham. Na even op het blogje gekeken te hebben denk ik dat ik om ben.


Snel gekeken of het ook echt mag. Want mijn motto "eerst twee projectjes af" daar wil ik mij echt aan gaan houden. De afgelopen weken heb ik een speelquilt en een mysteryquilt afgemaakt. Daarvoor in de plaats komt de QAL van Guute. Ik heb mijn speldenkussentjes af en.... ik kan niets verzinnen. Dus... voordat Mary bij mij op visite komt moet er eerst weer gewerkt worden. Maar dat vind ik helemaal niet erg hoor.

Nieuwe aanwinsten...

Zaterdag moest ik naar de stad. Meteen maar een heel rijtje winkels langs om van alles en nog wat te regelen. De reden van mijn fietstocht naar de stad waren mijn nieuwe zwarte schoenen. Nog geen twee maanden geleden gekocht en nu al bij het stiksel stuk. Dat kan niet vond ik. Alles weer netjes terug in de doos en naar de schoenenwinkel. Daar aangekomen leek het mij beter eerst maar even mijn kassabonnetje te zoeken. Pfffff... nergens te vinden. Het zou toch niet nog thuis op de tafel liggen? Ja dus... Volgende week mag ik dus nog een keer...

Daarna door naar een quiltwinkeltje. Op zoek naar een het laatste stofje voor mijn mandjesquilt. Maar... niets naar mijn zin. Wel een paar andere leuke stofjes gezien. Ik heb me weten in te houden er maar één gekocht.


Door naar Dille & Kamille. Daar wilde ik boekringen halen. Vroeger hingen mensen hier boeken en ordners aan. Helemaal snappen doe ik het nog niet. Volgens mij kost het op die manier alleen maar veel ruimte. Ik had ergens gezien dat je daar heel handig je bobbins aan kunt hangen. Alles praktisch bij elkaar. Echt iets voor mij. Regelmatig ben ik wat kwijt, ondanks doosjes, en vind het dan later weer op een onverwachte plek terug.

Tegenover Dille & Kamille zit een galerie met vaak tentoonstellingen van de fijnschilderkunst. Zelf heb ik hier twee jaar een opleiding in gevolgd en je begrijpt dat ik daar graag even kom kijken.


Op dit moment is er een expositie van Guy de Jaegher. Ik vind zijn schilderijen erg mooi en hij gebruikt hele heldere kleuren. Wat ik in zijn schilderijen wel mis is diepte. Maar... zoals altijd staan de beste stuurlui aan wal....

Daarna door naar een stoffenwinkel. Ook daar vond ik een leuk lapje als aanvulling op mijn Tilda-stofjes.

Als laatste naar een leuk interieurwinkeltje. Zag een leuke bank voor de helft van het geld. Daar zijn we eigenlijk wel aan toe. Maar dan zal toch eerst manlief ook een keer mee moeten. In de outlet nog een leuk kado gevonden voor een nichtje en een leuk stofje voor mijzelf.


Een geslaagde dag...

Opwekking en een wonder...

In de flevopolder is het dit weekend ongekend druk. Grote stromen mensen vanuit heel het land lijken op weg naar Walibi World. Maar ... schijn bedriegt. Er is een grote Pinsterconferentie op het naastgelegen evenemententerrein. "Opwekking" is een begrip onder christenen.

Gistermiddag was de sing-in, met elkaar zingen om God Vader, Zoon en Heilige Geest te aanbidden. Onze jongste dochter was daar aanwezig. Deze foto laat maar een klein gedeelte zien. De sing-in vindt plaats in een natuurlijke arena. Of beter gezegd een grote kuil. Je staat met zijn allen in een grote cirkel. Zelf ben ik er twee keer bij geweest. Heel bijzonder om zo samen te zingen en te merken dat je met elkaar verbonden bent door de liefde voor Jezus Christus.


Een paar jaar geleden is daar een groot wonder gebeurd. Meestal is het met het Pinksterweekend mooi weer. Ik zie dat altijd als een knipoog van God. Met Pinksteren vieren we immers dat de Heilige Geest werd uitgestort.

Dat bewuste weekend was het weer niet zo mooi. Het waaide hard, erg hard. De wind had in het zuiden van het land al voor de nodige schade gezorgd. Nu moet je weten dat er op het terrein heel veel grote tenten staan waar diverse samenkomsten worden gehouden. Ook zijn er veel mensen die dat weekend met een tent of caravan kamperen op het terrein. Je kunt je voorstellen dat het te verwachten was dat er één en ander goed fout kon gaan.

Met z'n allen zijn mensen in gebed gegaan. Werd er ééndrachtig aan God gevraagd om Zijn bescherming. En wat er toen gebeurde.... Het is terug te vinden op de weerbeelden van die dag... Voor het evenemententerrein was de hele wind nagenoeg verdwenen en na het evenemententerrein nam de wind weer in omvang toe. Ik was er zelf niet bij, maar toen ik het verhaal vorig jaar hoorde, kreeg ik er kippevel van...