Mijn Bristollap...

De Bristel lap groeit langzaam

maar zeker.

Niet meer zo spektakulair

als in het begin (klik).

Maar toch...

...dan weer een paar letters...

...dan weer een nieuw randje.

Zoals deze...

met kruisjes van kruisjes... 

...*Ü*...

De letters bewaar ik vaak

voor de momenten dat

ik even geen randje wil.

Voor wanneer er wat meer

afwisseling mag zijn 

in wat ik borduur.

Het eekhoorntje is wel

een echte blikvanger geworden.

Hij is nog niet helemaal af...

... maar dat komt omdat er onverwachts

een vlekje in leek te zijn gevlogen.

En die wil ik eerst nog zien te verwijderen.

Om je een idee te geven van de grootte

van de lap...

... het speldenkussentje is gehaakt

om een dop van een c*l* fles...

En nu ga ik eerst een bakje thee inschenken

en nog even wat steekjes zetten.

XXX

Een nieuwe garderobe...

Een paar weken geleden was er 

een heel lief meisje jarig... *Ü*...

Dat meisje is nu al weer drie jaar!

Vandaag was ze hier weer een dagje.

En dat herinnerde mij eraan dat ik 

jullie nog wat nieuwe kleertjes voor

haar poppengarderobe wil laten zien.

De stofjes had ik al een poosje in huis.

Omdat ze zo vrolijk zijn!

En nu kwamen ze heel goed van pas.

Want pop had nieuwe luiers nodig.

Gemaakt met nieuwe stofjes

 en met mooi dunne flanellen omslagdoekjes 

van toen de kinderen nog klein waren.

Ik had het altijd nog bewaard.

Het naaien van de garderobe was 

nog een hele uitdaging.

De patroontjes die ik had pasten niet heel erg mooi.

Dus werd er getekend en geknipt met papier.

Hier nog weer wat erbij en daar nog weer wat eraf.

De luiertjes sluiten nu mooi

 om die hele kleine poppenbilletjes en -beentjes.

Deze spuugdoekjes zijn een kleinere versie

van de grote.

Uit één gastendoekje kan ik er

met gemak vier maken.

Maar eerst maar deze twee gedaan.

Dit jurkje is ook een eigen ontwerp.

Net als bij de luierbroekjes

vooral tekenen, knippen en corrigeren.

En dan heb je alleen nog maar 

een papieren patroon.

Of het met stof

 ook nog goed uitpakt 

blijft dan een verrassing.

Maar dat lukte wonderwel.

De jurkjes kunnen 

aan beide kanten gedragen worden.

Dat had het poppenmoedertje

 al heel snel in de gaten.

Met zorg werden elke keer een luier

 met een jurkje uitgezocht.

De pop had de kleertjes nog niet aan of roetsj...

daar ging alles al weer uit.

En begon het uitzoeken en aankleden opnieuw.

Nu ga ik maar eens wat verzinnen

 voor een jasje met sjaal en muts.

Want met zulks herfstachtig weer

moet pop toch wel wat warms hebben

wanneer ze met haar poppenmoedertje

naar buiten mag... *Ü*....

XXX

Mijn nieuwste borduurprojekt...

Natuurlijk willen jullie ook wel

 wat borduurwerk zien...

Dit is mijn allernieuwste borduurprojekt...

een Bristol Sampler.

Ik ben Bristol Samplers gaan 

leren waarderen.

Ze stond niet hoog op 

mijn verlanglijstje...

maar was ergens wel in mijn gedachten.

Voor wie mij volgt op IG

weet dat ik de afgelopen  twee maanden

regelmatig een foto van haar heb laten zien.

Het begon met de 24-uurs challenge

die van 9 - 11 augustus duurde.

In 48 uur, 24 uur borduren.

Daarmee kreeg de lap meteen
een goede start.

Vooral de randen borduren bijna vanzelf.

Vanmorgen tijdens een bee
 kregen de letters weer wat aandacht.

Want ook die zijn leuk om te doen... 
alleen is het wel wat meer opletten.

 En speciaal voor Janke... *Ü*...
een foto mét naald (van 3,5 cm).

Ik borduur op fijne katoenen stof
met 20 draadjes per centimeter.

Het breirolletje, uit het vorige bericht (klik),
mocht vandaag gezellig mee op de foto.

Het breiwerk is mooi stevig geworden
en het rolletje stralend wit...
... daar hou ik wel van.

Iedereen een heel goed weekend gewenst.
...XXX...

Heb je even...

Het bloggen zit nog niet in mijn systeem.

Het fotograferen is nog geen automatisme

en veel foto's staan her en der verspreid.

Maar vanmiddag had ik even...

... even tijd voor een vergeten breirolletje.

Deze breirol is in 2017 door mij gemaakt.

Dat staat net als mijn initialen

gelukkig op de rol.

Ik kwam het rolletje tegen 

bij het opruimen van mijn handwerkkast.

Vanmiddag had ik even...

... even tijd om het breirolletje af te maken.

Eerst natuurlijk wat foto's schieten

om hier aan jullie te laten zien.

En écht... het zijn maar een paar draadjes

die nog weggewerkt mogen worden.

De draadjes van het begin en het einde

van het breirolletje en in het midden twee draadjes.

Een werkje van niets.

Ik heb de klok in de gaten gehouden

en het kostte mij een klein half uurtje.

Dat is inclusief de fotoshoot.

En inclusief het maken

van een heerlijk sopje.

En daar ligt het rolletje nu te badderen

terwijl ik mijn blogje schrijf.

Ook zin om weer eens een breirolletje te maken?

Ik denk erover om een nieuw breirolletje

te ontwerpen voor de maand december.

Binnenkort zal ik er hier meer over vertellen.

Onzichtbaar...

Het is hier heel lang stil geweest.
Maar hoe pak je de draad weer op?

Ik begin maar gewoon.

De maanden van blogstilte heb ik niet stil gezeten.
Mijn handen vonden het nodige om te doen.

Op FB en IG heb ik daarover wat gepost.



Het handwerken en bezig zijn gaf afleiding.

En als dat niet voldoende was
 ging ik daarbij onder andere naar flosstube kijken.

Mijn favoriet is Nicole,
 van Nicole's Needlework.

Dat hielp... dacht ik...

Ja... afleiding helpt...
maar verdriet kun je niet wegstoppen.

Daar kwam ik dus tijdens onze vakantie achter.

Op ons bootje... zonder tv, bijna zonder internet.
Door de rust van het zijn op het water.

Wat is het heerlijk dat je dan ergens,
in the-middle-of-nowhere bent,
en die tranen ook gewoon kunt laten stromen.

Want rouw is een bijzonder
 maar ook lastig proces.

Het is zo persoonlijk en teer.

Ik denk terug aan alle lieve berichten
 die jullie begin dit jaar aan mij schreven.
Tussen de regels door was er veel meer te lezen
 dan in woorden werd uitgedrukt.

Er is zoveel "verborgen" verdriet.
En daardoor ook vaak eenzaam verdriet.

Ik ben niet meer dezelfde
als wie ik acht maanden geleden was.

Verdriet veranderd je.

Denk nou niet dat het hier één en al somberheid is,
want dat is niet zo.

We hebben genoten van een heerlijke vakantie.
Van fijne momenten met elkaar,
onze kinderen en oudste kleindochter.

Het is raar om te constateren...
maar er zijn weer dagen zonder grauwe rand.

Ook dat heb ik van sommigen van jullie gehoord...
...dat die dagen weer gingen komen...

In de eerste tijd na het overlijden van Anyk
had ik heel veel behoefte om "mijn verhaal te doen".
Meer nog... het verhaal van Anyk te vertellen.

Maar ook dat veranderd.

Tijdens de vakantie bezochten wij een kerkdienst
in het prachtige stadje Blokzijl.

Iemand sprak ons aan en ergens in dat gesprek
vertelde ze dat ze net voor de tweede keer oma was geworden.

Ze straalde van oor tot oor.

Natuurlijk vroeg ik of ze een foto had
 en vol trots liet ze mij het kindje zien.

Een prachtige gezonde baby!

Hoe verbazingwekkend voor mij te ontdekken
dat ik, als echte kletskous, ook stil kan blijven.
Om niet te delen dat ik ook oma ben van twee kleinkinderen.
Om dit keer er heel bewust voor te kiezen stil te zijn.

Om haar vreugde om dit nieuwe leven
 niet te laten overschaduwen
 door de wending die het gesprek dan zou krijgen.

En zo pak ik het bloggen ook weer op...

Anyk heeft zes weken lang ons hart geraakt.

En daardoor voor altijd
 een onuitwisbare, kostbare en unieke plek
 in ons leven gekregen.



Soms zal ik daar misschien nog iets over delen...
... maar vaker zal zij voor jullie onzichtbaar
in mijn leven aanwezig zijn.

XXX

Voor jou...

Soms komen dingen samen
en krijgt het pas dan
een hele speciale betekenis.

Dat heb ik met dit boekje
van UB-Design.

De eerste dinsdag van februari
zag ik het voorbij komen op FB
en was op slag verliefd...

Door Simone van Soedidee

werd ik getipt om bij
Annemiek van de Handwerkboetiek

navraag te doen.

En dat bleek een schot in de roos...

Ze wist welk boek ik bedoelde
 en laat ze nu net 

het laatste exemplaar
nog hebben liggen.

Zaterdag vond ik het
op de deurmat.

Het zijn prachtige tere patroontjes.

Er staat een hele lieve sampler in...
... daar is een FB-groep voor opgericht
en het was de bedoeling
daar gezellig aan mee te doen.



Ik werk 1 over 1.

Met één draadje borduurkatoen
over één stofdraadje.

Af en toe moet ik een
 iets andere keuze maken
 om het patroon mooi uit te laten komen.



Maar het helpt mij, vooral in het begin,

de lange nachten door...

Als de slaap niet wil komen...
of wanneer ik al weer vroeg wakker lig...

... omdat mijn gedachten een eigen weg

 lijken te gaan...

Vannacht voor het eerst weer

voor mijn doen goed geslapen.

Aan zes, zeven uur slaap

heb ik voldoende...

De kinderen hebben deze week

een gesprek in het ziekenhuis gehad

en mijn vragen zijn beantwoord...

... en dat geeft rust in mijn hoofd.

Dit wordt een heel speciaal lapje

... voor Anyk...

XXX

Verdriet...

Op 7 februari is mijn wereld 

stil gezet.

En ook al draai ik weer enigszins mee...

... mijn wereld staat nog steeds stil.

Het is niet te bevatten...

...het voelt als een nare droom

waaruit je hoopt te ontwaken.

Jullie lieve berichtjes

zijn even korte lichtpuntjes

aan mijn grauwe hemel.

De emoties kunnen mij

zo maar overvallen...

Deze week is een moeilijke...
er vloeien veel tranen.

Woensdag ging ik, net als een maand geleden,
op weg naar het huis

van mijn jongste dochter.

Toen was ik blij...

blij om Anyk weer te zien.

Want de eerste week
 van haar thuiskomst

was ik verkouden en 

wilde vooral voorkomen

dat dit kwetsbare meisje

door mij ziek zou worden.

Op maandag, 4 februari, 

gingen manlief en ik samen.

Omdat hij minstens zo geniet 

van het vasthouden van Anyk

zei ik nog... doe jij maar...

ik krijg deze week nog genoeg kansen.

Maar dat ging anders...

Die woensdagochtend, een maand terug,

was Anyk erg onrustig.

Ik mocht haar even vasthouden...
met haar wakkere oogjes
keek ze mij heel aandachtig aan.

Met haar rechter handje
pakte ze telkens de sonde vast.

Ik moest moeite doen om
de sonde los te maken...
... wat een kracht kan er al in
zo'n klein wurmpje zitten.

Maar ze voelde zich niet fijn.
Ze bleef onrustig en alles aan haar zei
dat ze weer terug naar haar mama wilde.

En dat deed deze oma,
niet beseffend dat dit
de allerlaatste keer was
dat ik haar heb vastgehouden...

's Middags is Anyk met haar mama 

naar het ziekenhuis gegaan...
... daar moest ze voor de zekerheid blijven...

De rest weten jullie.

Ging ik een maand geleden

nog met een grote glimlach op mijn gezicht

naar het huis van mijn jongste...

Deze woensdag stroomden de tranen

 over mijn wangen...

Herinneringen aan een maand terug

bleven maar naar boven komen.

Heel veel vragen blijven maar

in mijn hoofd rondspoken.

Vragen waar we misschien wel nooit

 een antwoord op krijgen.

Wat zouden wij die fatale woensdag

graag over doen!

Het overlijden van Anyk

had misschien niet
 voorkomen kunnen worden...

... maar er zijn nu zoveel
"wat als... " vragen.

Iemand vroeg of ik troost put

uit mijn geloof.

Ik weet dat Anyk op een plek

is waar zij het goed heeft.

Op een dag zullen wij
 elkaar weer zien...

Maar het verdriet

 om dit lieve kleine meisje

 en om de jonge ouders

is nu nog te groot.


XXX