Prima zo...

 Laatst heb ik dit handwerkje

er maar weer eens bij gepakt.

Een lief borduurwerkje

van Brenda Gervais.

Aan de kant gelegd

omdat het verloopgaren van het voorbeeld

en de kleuren in het echt

wat van elkaar verschillen.

Overdenken...

daar heb ik dan last van.

Het kan altijd beter...

...mooier.

 

En dat is natuurlijk waar.

Maar ja...wanneer het vervolgens

 ergens in een lade terecht komt

en onaf blijft liggen

heb ik er ook geen plezier van.

Dus van het kan altijd mooier

denk ik nu al gauw

...prima zo...

En dan komt er ineens weer schot in.

Het is nog niet af...

maar het einde is wel in zicht.

En dan werpt ook hier mijn jaarthema

F O C U S

zijn vruchten af.

Dit jaar is vooral een jaar van inzichten.

Met soms verrassend eenvoudige veranderingen

die het leven een stuk aangenamer maken...

...in ieder geval beter georganiseerd.

Het past mij wonderlijk wel.

XXX

Ik ben er nog hoor...

 Maar van bloggen 

kwam gewoon niet veel.

Beter gezegd

.... niets...

... bloos...

Soms vind ik het fijn

in mijn eigen bubbel te zijn.

Wat bezinning en rust.

Wat je hier wel veel hoorde

was het gerikketik van breipennen.

Eerst van de zomer al het witte vestje.

Na het witte vestje 

kwamen er nog twee vesten bij.

Dat kun je hier (klik) allemaal lezen.

En in oktober was daar ineens 

de MKAL

GO GO DYNAMO.

Ik zag de eerste breisels en was verkocht.

I

De kleuren mocht je zelf kiezen.

De tip was om voor een groot contrast te gaan.

Ik koos voor donkerblauw en cremewit.

Je begint met halve cirkels.

Die brei je 

met een soort van driehoeken

 aan elkaar.

Voor de bobbeltjesrand 

kwam er rood bij.

De bobbeltjesrand wissel je af met brioche.

Ik wilde graag een vrolijke noot toevoegen...

het werd een knalroze kleur.

Niet echt iets voor mij

maar ik werd er wel blij van

... *Ü*...

Ik weet niet zo goed 

of brioche hetzelfde is als de patentsteek.

Het geeft in ieder geval een leuk effekt.

Daarna brei je een schulprand.

Omdat ik met mijn kleurgebruik wat afwijk 

van wat wordt geadviseerd

heb ik een randje wit en donkerblauw extra gedaan.

De extra steken heb ik daarna weer weggewerkt

  bij de schulprand.

Na een badje met gewone shampoo

ligt ze hier te drogen.

Wat heb ik hier een plezier van gehad.

Het breien op zich ...

... de voortgang van anderen volgen...

... het vol verwachting wachten op het nieuwste deel...

... elke keer weer een leuke aanvulling.

Hoe krijgt iemand zoiets verzonnen?

Dank je wel Stephen West

voor zoveel breiplezier.

XXX