Hè, hè, daar ben ik dan eindelijk...

Hè, hè, daar ben ik dan eindelijk. Had onze laptop het eerst begeven, kreeg onze "nood"computer ook nog ruzie met internet. Een paar dagen weigerde hij ons toe te laten op het world wide web. We moesten dus een paar dagen zonder doen. Nou, dat viel niet mee. Niet even lezen bij andere bloggers. Geen idee wat er in mijn mailbox stond. Even een receptje opzoeken... vergeet het maar.

Maar nu... nu zit ik vrolijk te tikken op onze nieuwe laptop. Het is een prachtig dingetje. Hopelijk gaan we hier héééél lang plezier van hebben.

Ondertussen moet ik jullie toch een beetje bijkletsen. Vorige week heb ik heerlijk genoten van een midweekje op het Brabantse land. Op dinsdag stond een bezoekje aan Tilburg op de agenda. Even in het winkeltje van Dorry kijken. Als je toch al zo dicht in de buurt bent. Wat een luxe dat je er gewoon voor de deur kunt parkeren. Voor de zekerheid toch binnen even gevraagd of we daar echt met de auto mochten staan. Zo jammer als je een print krijgt, daar koop ik liever andere spulletjes voor.

Ik kom altijd ogen te kort als ik in zo'n gezellig winkeltje rondloop. Eerst maar eens gewoon alles bekijken. Daarna was het tijd voor een lekker bakje thee. Er werd druk kleine vierkantjes gesneden voor een poppenquilt die over heel Nederland verspreid zou worden.

Na even gekletst te hebben, wat leuke bladen doorgekeken, toch ook maar mijn Azuraquilt uit de auto gepakt.


Dit is het middelste gedeelte van de quilt. Hier zoek ik dus een bijpassende achterkant bij. Normaal gaat er altijd een goedkoop stofje achter, maar manlief vond dat hier toch wel wat bijzonders achter moet. Deze quilt heb ik op Curacao in elkaar gezet tijdens een heel belangrijke periode in ons leven.

Ondanks de hoeveelheid mooie stoffen kon ik maar niet beslissen. Ik had wat leuke gezien, maar ze waren het toch nog niet helemaal. Wel heb ik alvast een kadootje gekocht voor mijn verjaardag.


Dat ligt nu ergens te wachten tot het november is.

Er hing ook een heel mooi bruin/blauw quiltje aan de deur. Als pakket te koop. Oh... zo mooi! Maar hoe dit pakket en allerlei andere stofjes mij probeerden te verleiden tot een aankoop. Het lukt me nog steeds niet toe te geven. Eerst af maken wat er ligt.

Op dit moment ben ik met een kompasquilt bezig die ik jaren geleden bij de Slagmaat in Lochem heb gemaakt. In het huisje in Brabant heb ik hier heerlijk aan kunnen werken. Nu moet alleen de buitenste rand nog doorgequilt worden. Ik weet al wat ik wil maar ben nog op zoek naar het juiste quiltpatroon. Of zal ik toch proberen zelf te tekenen wat ik in mijn hoofd heb? Hmmm... daar ben ik dus nog niet uit.

Even snel...

Even snel een berichtje. Anders zouden jullie nog kunnen denken dat ik jullie vergeet. Niets is minder waar, maar onze laptop heeft problemen. Het beeld blijft zwart. Dus het plaatsen van berichtjes gaat even niet zo gemakkelijk. Maar zodra alles weer werkt kunnen jullie hier weer het één en ander lezen.

Voorbij gevlogen...

De afgelopen week is weer voorbij gevlogen. Donderdag zijn we als gezin met z'n viertjes pannenkoeken wezen eten. Heerlijk om even onder elkaar te zijn. Ook al had dochterlief een week verlof. Er waren voor haar zoveel leuke dingen om te doen. Maar van de tijd die we samen hadden hebben we genoten.

Vrijdag hebben we gezellig met familie de verjaardagen van onze beide dochters gevierd. Tevens was het weer een afscheidfeestje. Het was erg gezellig en iedereen heeft genoten.

Annemarie is zaterdag vanaf Schiphol vertrokken naar Spanje. Het marineschip was tijdens haar verlof gerepareerd en lag ondertussen in een Spaanse haven.

Het was een vroegertje zaterdag. Klokslag kwart voor zeven zaten we in de auto. De rit ging voorspoedig. Op Schiphol was het even wachten op haar vriend. Ook nog even spannend of haar koffer mee kon. Er zat 5 kg te veel in. Maar zonder problemen kon ze inchecken. Daarna nog even met de hele groep wat wezen drinken. Het tijdstip van afscheid nemen brak toen echt aan. Met z'n allen naar beneden. Controles... nog een laatste keer zwaaien en daar gingen ze.

De terugreis ging af en toe iets trager... maar gelukkig was ik nog ruim op tijd om een bezoekje aan de quilttentoonstelling te brengen. Wel zo gemakkelijk als het in je eigen woonplaats is. Lekker op de fiets. En mensen... wat was er veel te zien. Het is me weer bijna gelukt om de knip dicht te houden. Er liggen nog wat tops te wachten om doorgequilt te worden. Tot nu toe lukt het mij nog steeds om me hierop te focussen. Wel leuk om even te neuzen bij de verschillende kraampjes. Héél veel leuke dingen gezien. Ook mooie boeken.

Waar ik geen nee tegen kon zeggen waren mooie antieke labeltjes met initialen erop. Ik heb een lintje van 10 gekocht. Gewoon leuk om te hebben.

Even snel...

Even snel een berichtje plaatsen. Ik zag zo'n leuke SAL, die moet ik jullie even laten zien.


Is het geen plaatje?

Wil je meer weten over de SAL "My little heart", dan moet je even hier kijken.

Feest...

Vrijdag werd ons huisje helemaal gesopt en gezellig gemaakt. Manlief ging aan de slag om een spandoek te maken. Volgens mij voor het eerst in zijn leven. Maar het resultaat zag er prachtig uit.

's Middags stond een ritje naar het militair vliegveld Eindhoven op het programma. Onze oudste dochter zouden we na drie maanden weerzien. Even dreigde er een kink in de kabel te komen. Het marineschip waar zij op dient was gestrand in Kreta en de vliegticket was gekocht voor vertrek vanuit Spanje.

Maar er was een lichtpuntje. De jongens en meiden die in Afghanistan gediend hebben maakten een tussenstop op Kreta. Daar zijn ze dan een paar dagen en vliegen vervolgens door naar Nederland. Het marinepersoneel kreeg de kans om met dit militaire transport mee te vliegen. Hierdoor was ze zelfs een dag eerder thuis dan gepland. Super.

Best wel bijzonder om de thuiskomst mee te maken van al die mensen die in Afganistan hebben gediend.

Maar... ondertussen hadden we Annemarie nog steeds niet gezien. Als laatste kwam ze naar buiten. Heerlijk om haar weer te zien.

En vandaag... vieren we haar verjaardag. Het is al weer 23 jaar geleden dat wij met haar komst de titel papa en mama kregen. Voor ons heel bijzonder. Onze oudste...

Gewoon doorgaan...

Gewoon doorgaan... Nou, dat geldt zeker voor vandaag. Wat een dag! Ik ben al een paar dagen bezig met het bekleden van twee stoelen. De hoezen gingen het toch echt niet worden.

Maar het wordt hoe langer hoe meer een project van de lange adem. Alles vraagt veel tijd. En toen ik net dacht dat het ergste achter de rug was diende zich vandaag een nieuw probleem aan. De armleuningen werden niet zo als ik het had verwacht. Even leek het er zelfs op dat ik te weinig stof had om alles vast te maken. Maar gelukkig kreeg ik een heldere ingeving... en dat scheen te werken. Wel moest het naaiwerk van een dag worden uitgehaald. Pfffffffff...balen!!!

Toch maar weer met frisse moed begonnen. De vernieuwde leuninghoes samen met manlief vast geniet. Daarna direkt door met de volgende. Morgen hoop ik de armleuningen van de andere stoel wat sneller af te krijgen. Ik weet nu hoe het moet. Het helpt mij het eindresultaat voor ogen te houden.

Nu moet ik even wat leuke dingen doen om te zorgen dat mijn adrealinepeil weer wat terug gaat naar een normaal level. Wel zo goed voor mijn nachtrust...

Op internet heb ik weer een leuk blog ontdekt.

foto van Prinsesse Elin

Er is nog veel meer moois te zien bij Prinsesse Elin.