Op 7 februari is mijn wereld
stil gezet.
En ook al draai ik weer enigszins mee...
... mijn wereld staat nog steeds stil.
Het is niet te bevatten...
...het voelt als een nare droom
waaruit je hoopt te ontwaken.
Jullie lieve berichtjes
zijn even korte lichtpuntjes
aan mijn grauwe hemel.
De emoties kunnen mij
zo maar overvallen...
Deze week is een moeilijke...
er vloeien veel tranen.
er vloeien veel tranen.
op weg naar het huis
van mijn jongste dochter.
Toen was ik blij...
blij om Anyk weer te zien.
Want de eerste week
van haar thuiskomst
van haar thuiskomst
was ik verkouden en
wilde vooral voorkomen
dat dit kwetsbare meisje
door mij ziek zou worden.
Op maandag, 4 februari,
gingen manlief en ik samen.
Omdat hij minstens zo geniet
van het vasthouden van Anyk
zei ik nog... doe jij maar...
ik krijg deze week nog genoeg kansen.
Maar dat ging anders...
Die woensdagochtend, een maand terug,
was Anyk erg onrustig.
Ik mocht haar even vasthouden...
met haar wakkere oogjes
keek ze mij heel aandachtig aan.
Met haar rechter handje
pakte ze telkens de sonde vast.
Ik moest moeite doen om
de sonde los te maken...
... wat een kracht kan er al in
zo'n klein wurmpje zitten.
Maar ze voelde zich niet fijn.
Ze bleef onrustig en alles aan haar zei
dat ze weer terug naar haar mama wilde.
met haar wakkere oogjes
keek ze mij heel aandachtig aan.
Met haar rechter handje
pakte ze telkens de sonde vast.
Ik moest moeite doen om
de sonde los te maken...
... wat een kracht kan er al in
zo'n klein wurmpje zitten.
Maar ze voelde zich niet fijn.
Ze bleef onrustig en alles aan haar zei
dat ze weer terug naar haar mama wilde.
En dat deed deze oma,
niet beseffend dat dit
de allerlaatste keer was
dat ik haar heb vastgehouden...
's Middags is Anyk met haar mama
naar het ziekenhuis gegaan...
... daar moest ze voor de zekerheid blijven...
De rest weten jullie.
... daar moest ze voor de zekerheid blijven...
De rest weten jullie.
Ging ik een maand geleden
nog met een grote glimlach op mijn gezicht
naar het huis van mijn jongste...
Deze woensdag stroomden de tranen
over mijn wangen...
Herinneringen aan een maand terug
bleven maar naar boven komen.
Heel veel vragen blijven maar
in mijn hoofd rondspoken.
Vragen waar we misschien wel nooit
een antwoord op krijgen.
Wat zouden wij die fatale woensdag
graag over doen!
Het overlijden van Anyk
had misschien niet
voorkomen kunnen worden...
... maar er zijn nu zoveel
"wat als... " vragen.
voorkomen kunnen worden...
... maar er zijn nu zoveel
"wat als... " vragen.
Iemand vroeg of ik troost put
uit mijn geloof.
Ik weet dat Anyk op een plek
is waar zij het goed heeft.
Op een dag zullen wij
elkaar weer zien...
elkaar weer zien...
Maar het verdriet
om dit lieve kleine meisje
en om de jonge ouders
is nu nog te groot.
XXX
XXX
37 opmerkingen:
Dit is ook het ergste wat je mee kunt maken.
Sterkte Pien.
Het is ook moeilijk te bevatten dat ze maar zo kort bij jullie mocht zijn.
Vreselijk om dit te moeten meemaken.
Veel sterkte lieve Willeke!
Dit is niet te bevatten zo'n klein mooi mensje dat niet meer bij jullie is maar voor altijd in jullie hart zal zijn. Sterkte Yvonne
Lieve Willeke,
In gedachte veel bij jullie.
Wat een verdriet.
Kon ik maar meer voor je doen. đđ
Veel sterkte Wilkeke. Het is nog maar zo kort geleden.
Willeke, dit is zo verdrietig....
Veel sterkteđ
Dit lezende lopen mij de tranen uit de ogen, wat een verdriet voor jullie. Dat je veel van je kinderen houd is gewoon. Maar een kleinkind in je armen houden is heel bijzonder. Jullie allen heel veel sterkte met dit verlies.
Wat triest Willeke! Zoiets is nooit te bevatten. Ik wens jou en je man heel veel sterkte en kracht toe met dit onbeschrijfelijke verlies.
Liefs Evelyne
Dit is iets dat niemand mee wil maken. Heel veel sterkte gewenst.
Ik wil je even vasthouden ....đ
Piep
Lieve meid.. wat wordt ik hier zo stil van., de onmenselijke pijn..het waarom.., het maar zo kort mogen op deze wereld zijn..,
Sterkte vind ik persoonlijk een heel moeilijk woord in dit immense verdriet.. rouwen mag.. moet... ik wil daarom proberen om zeer sober je een troostknuffel aan te bieden, in de hoop dat het voor jullie allen een beetje warmte mag brengen.
Het is ook zo verdrietig en het ergste wat je mee kunt maken. Ik wens je heel veel sterkte toe. Lieve groet Petra
Diep geroerd van deze post
Er zijn geen woorden voor dit verdriet om te begrijpen
Sterkte voor jullie allemaal
Groetnis Annie
Wat een ontroerend blogje...
Met tranen in mijn ogen lees ik het nog een tweede keer...
Er zijn vragen die nooit beantwoord kunnen worden en het verdriet is zĂł verschrikkelijk groot..
Ik wens jullie heel, heel veel sterkte en genoeg luisterende oren en lieve schouders om op uit te kunnen huilen.
Willeke, ik kreeg weer kippenvel bij het lezen van jouw woorden. Wat een intens verdriet. Voor jou , voor jouw man, voor jullie dochter en schoonzoon en andere familie. Zo onwezenlijk. Je zal nog veel tranen hebben. Dat kan ook niet anders. Heel veel sterkte voor jullie. Lieve groet.
Kippenvel...
Heel veel sterkte...
Dit is ook een onnoemelijk groot verdriet. Al die vragen. Waarom,wat als,hoe dan . Je krijgt geen antwoord . Ook het verdriet van je kind. Je kan het niet wegnemen. Toch hoop ik dat jullie SAMEN de toekomst in kunnen. STERKTE
Goed dat je dit opschrijft, het van je afschrijft. Je hoeft het natuurlijk niet te delen maar fijn dat je het wel doet.
Ik heb vaak aan jullie gedacht en voor jullie gebeden, dit is zo’n groot verdriet.
Een dikke knuffel,
Annette
Wat een immens verdriet. Ik voel echt met jullie mee.
Veel sterkte voor jullie allemaal. XXX
it is always so sad to loose a loved one but for it to be a baby always makes it so much more difficult - there are no words -
Lieve Willeke,
Wij beiden weten dat dit het ergste is dat kan gebeuren. Verdriet om een baby, verdriet om je kinderen. We weten beiden hoe dit voelt.
Maar, weet je, de lichtpuntjes komen weer, echt waar.
Nu nog niet, dat kan niet en dat wil je ook niet. Wij putten 5 jaar geleden veel troost uit mijn blog, en alle kaarten en berichtjes die we kregen.
Bewaar het goed en doe er iets moois mee. het helpt echt.
En dit mooie meisje gaat altijd mee waar je ook gaat.
sterkte en heel veel liefs!!!!
Wietske
Lieve Willeke en Peter
Toen ik jou stukje las schrok ik erg.Ik was niet op de hoogte van jullie grote verdriet .
Graag zou ik je even omhelzen en je willen troosten allebei
Ook Bas en Marjolein
Veel héél veel sterkte gewenst voor jullie.
Lieve groet Bonnie
Ach toch, wat een verdriet om het heengaan van jullie kleine meid. Ook voor de ouders, wat erg!!! Ik hoop dat jullie allen veel kracht krijgen met het verwerken van zoveel verdriet.
Sterkte en liefs, Ineke
Heel veel licht, liefde en warmte gewenst.
Hilly
Och lieve Willeke, ik ken je niet persoonlijk, alleen via de social media, maar ik denk elke dag aan jullie, sinds je vorige blogje... Dit verdriet is zo niet te bevatten groot en de vragen zullen ook groot zijn, en misschien nooit worden beantwoord. Het is zo onbegrijpelijk, dat zo’n mooi, klein mensje maar zo kort in jullie midden heeft mogen zijn. Wat jullie gezamenlijk moeten dragen, daarvan kan ik mij, als moeder en oma, slechts een voorstelling maken, maar weet, dat ik met jullie meeleef en jullie veel sterkte en troost van elkaar wens.
Liefs van Ageeth.
De pijn en het verdriet is nog zo vers maar blijf je verdriet uiten dat doet zo goed!
Wat mij toen veel steun heeft gegeven was inderdaad mijn geloof. Telkens als ik het niet meer zag zitten kwam er wel een lied of tekst in mij op waar ik weer troost in vond.
Wens dat dit ook voor jullie geldt en je daar troost en kracht uit mag halen.
De ergste pijn en verdriet zal minder worden na een hele tijd maar vergeten hoef je deze kleine schat nooit!
Warme knuffel voor jullie allemaal
Truus uit Drenthe
Och lieve Willeke, ik ken je niet persoonlijk, alleen via de social media, maar ik denk elke dag aan jullie, sinds je vorige blogje... Dit verdriet is zo niet te bevatten groot en de vragen zullen ook groot zijn, en misschien nooit worden beantwoord. Het is zo onbegrijpelijk, dat zo’n mooi, klein mensje maar zo kort in jullie midden heeft mogen zijn. Wat jullie gezamenlijk moeten dragen, daarvan kan ik mij, als moeder en oma, slechts een voorstelling maken, maar weet, dat ik met jullie meeleef en jullie veel sterkte en troost van elkaar wens.
Liefs van Ageeth.
Voor dit verdriet zijn geen woorden van troost te vinden.
IK wens jullie heel veel sterkte toe.
Dank je wel dat je met deze mooie woorden jullie verdriet en de herinnering aan Anyk met ons wilt delen.
Liefs.
Marga
Woorden schieten tekort....Je wereld staat echt stil en dat blijft nog wel even zo.....Ook voor de pappa en mamma van Anyk is dit niet te bevatten. Nieuw leven wat zo snel weer wordt teruggenomen dat is wreed. Ooit vinden jullie allemaal berusting in dit immens grote verdriet.
Heel veel sterkte gewenst door een Oma die snapt wat het met jullie doet.
Dit verdriet mag er zijn. Het is ook zo groot en zo niet te bevatten. Neem maar alle tijd die je nodig hebt om te rouwen.
Ik weet even niet wat ik je kan schrijven.. ♥
Ik weet even niet wat ik je kan schrijven.. ♥
ChĂšre Annelein ..........
C'est trĂšs bien ce que tu as fait aujourd'hui ! ! Ă©crire ce que tu ressens, continue Ă Ă©crire, continue Ă t'exprimer, nous sommes lĂ pour t'Ă©couter, pour te lire .......... nous sommes tes amis ! ! !
Je t'embrasse de tout mon coeur ........... BISOUS BISOUS ... ANNIE
Heel, heel veel sterkte!!
Als Opa van Finn wens ik jullie heel veel sterkte, Finn ligt naast Anyk en samen houden ze ons in de gaten
Ik kan de juiste woorden niet vinden maar wil even zeggen dat ik elke dag aan Anyk denk wanneer ik naar de sterrenhemel kijk en Finn zoek. Ik hoop dat ze samen gelukkig mogen zijn. Hoe dan ook hebben Anyk en Finn de wereld een heel stuk mooier en liever gemaakt. Dikke knuffel voor jullie van ons ❤️ X Shirley (ape trotse tante van Anyk haar buurjongen⭐)
Oh, ik lees dit droeve nieuws nu pas, het is aan me voorbijgegaan helaas. Wat een groot verdriet krijgen jullie op je bord, hoe onrechtvaardig is het dat zo'n klein nieuw leven je zo snel weer wordt afgenomen. Onbegrijpelijk, machteloos, boos, maar ook verdrietig, alle emoties passeren nu vast. Het is nooit fijn dat iemand die je liefhebt wordt ontnomen, maar een kind vind ik nog het ergst van al, dat is de omgekeerde wereld, het hoort niet zo te zijn!!! De vragen zullen nooit beantwoord worden vrees ik, maar herinner en koester de mooie momenten die jullie hadden. Het is moeilijk, ook ik worstel nog steeds, na 10 maand, nog altijd met het overlijden van mijn man, maar je kan er niks aan veranderen. Steun elkaar en praat erover!!! Dikke knuffel
Een reactie posten