Een echte knuffelbeer...

Vandaag kwam ik een lieve foto tegen van één van mijn beren. Ik had deze beer ooit als pakketje gekocht maar het resultaat viel eigenlijk wat tegen. Beer moest ergens in een verstopt hoekje zijn dagen zien te slijten, want wegdoen... nee... dat kon ik niet.

En toen brak de tijd van de vintage beren aan. Dat was dé oplossing. De haren van zijn vachtje werden voorzichtig ingekort. Ik weet nog dat ik mijzelf moed in sprak: "Slechter dan dit kan het vast niet worden!"

Daarna onder algehele narcose zijn velletje hier en daar met schuurpapier behandeld. Er werd wat vulling uit lijf, armen en benen verwijderd. Dat was al veel beter. Zijn neusje ook even stevig onder handen genomen. Tja als je het doet moet het goed doen toch?

Nadat beer langzaam maar zeker weer bij zijn positieven was gekomen werd hij lekker verwend met een soort van modderbadje. Daarna was mijn beer om te knuffelen. En... dat heb ik in het begin ook maar gedaan. De stakker heeft toch zeker wel een week nodig gehad om bij te komen van het hele gebeuren.

En nu zijn we al weer heel wat jaartjes de beste maatjes!