Nog meer koffiepraat...

Na de poets en de strijk

ging ik vrijdagmiddag heerlijk op de fiets naar de stad.

Ik was nog niet halverwege of daar kwam

een ziekenauto met loeiende sirenes mijn kant op.

En voor ik het wist

stroomde de tranen over mijn wangen.

Niet fijn wanneer je op de fiets zit

en toch met een missie op weg naar de stad bent.

Ik heb mij wat proberen te vermannen...

want er moest nog wat 

worden terug gebracht naar een winkel.

Bij de W*br* toch ook maar even naar binnen gepiept

want ik had bij een breivlog

een heel handige organizer gezien.

Kijk nou hoe leuk!!!

Binnenkort nog eens kijken of ze er nog één 

in deze kleur hebben.

Tegelijkertijd wat breijuwelen gekocht...

... beter gezegd...

... dat moeten ze nog worden.

En deze twee klosjes...

omdat je er beter mee verlegen kunt zitten 

dan om verlegen.

En nu ik veel borduurwerkjes

helemaal af wil maken 

kan ik ze vast goed gebruiken.

Kijk... deze heb ik onlangs gemaakt.

Dat lijkt mij nu echt een borduurwerkje

 voor zo'n klosje.

Wacht...

 ik zal even laten zien wat ik bedoel.

Dat komt helemaal goed.

Afwerken met een lief ruitjes stofje

en dan om dit klosje wikkelen.

Kijk... ik heb ook nog wat

 van die handige knijpers gekocht.

Ik zie ze vaak bij quilters voorbij komen

en nu heb ik ze dus ook zelf.

...*Ü*...

Toen door naar de wolwinkel...

... maar een lief rose bolletje sokkenwol

voor Nora

kon ik er niet vinden.

En voor een vestje wat kopen...

... daarvoor was ik toch te weinig voorbereid.

Wel zag ik deze bolletjes sokkenwol...

... daar heb ik er twee van meegenomen.

Dat komt altijd van pas.

Want het weekend zouden we

ons jongste kleinkind na weken gaan bezoeken.

En dan ook een nachtje blijven slapen.

Dan is het wel zo fijn

 om een breiwerkje bij de hand te hebben.

Weer terug naar huis

 besloot ik de landelijke route te nemen.

Dat is het handigst...

zeker omdat ik nog even bij mijn jongste langs zou gaan.

Ik kom dan ook langs het ziekenhuis...

de plek waar ik de laatste keer samen met mijn vader was.

Hij had er een afspraak...

- niets bijzonders -

...hij is zijn hele leven nooit echt ziek geweest.

Ik ging mee als chauffeur

en voor de gezelligheid.

Tja... toen dat ziekenhuis in zicht kwam

gebeurde het weer.

De sluis ging open en er was geen houden aan.

Het was me het dagje wel.

Anders prima wanneer dit mij zou overkomen

maar de timing was niet echt fijn.

Het bezoekje gaf wel even wat afleiding...

... maar wat was ik moe.

Normaal ben ik wel te porren 

om iets geks met de kinderen te doen

maar dit keer was het wat saai voor hen.

Om thuis een maaltijd te bereiden...

... daar had ik echt even geen zin in...

of beter gezegd ik was gewoon te moe.

En zo trokken manlief en ik 

in het begin van de avond naar ons favo restaurantje

een paar dorpen verderop.

Dat deed goed...

... het was er gezellig druk

en we hebben heerlijk gegeten.

En er kwam zelfs nog een heerlijk toetje.

Ik ging al vroeg onder de wol...

De volgende morgen vertrokken we richting Zeeland.

Het was druk op de weg en de reis duurde 

dan ook wat langer dan ons lief was.

Maar wat was het fijn om ons kind en kleinkind

weer te zien.

Maeve vond oma wat spannend

 en begon spontaan haar lipje te trekken

en zette het op een bescheiden huilen

toen ze me zag.

Maar deze oma is niet voor een gat te vangen

en al snel waren we vriendinnetjes.

We hebben genoten van het leven met zo'n klein meisje.

Het was bijzonder om onze oudste als mama te zien.

De dagen gingen veel te snel voorbij.

Van enig handwerken kwam het helemaal niet.

Ook niet tijdens de urenlange autorit.

Zo druk als het op de heenweg was...

zo rustig was het op de terugreis.

We zijn vroeg in de middag vertrokken

omdat onze jongste met haar gezin

ook nog langs kwam in Zeeland.

Vanmorgen ben ik met een sopje

door het huis gevlogen

en heb daarna de stofzuiger zijn werk laten doen.

Echt nodig was het dit keer niet

maar ik merk dat ik momenteel

een soort van rust vind in het doen

van de gewone dingen.

Meer als in het handwerken.

Mijn gasfornuis heeft vandaag een extra beurt gekregen.

Het is hier al een week of twee

een soort van voorjaarsschoonmaak.

 Vanmiddag heb ik de kleinkinderen van school gehaald

en was het weer ouderwets gezellig.

Vogels spotten met Tijs

en knutselen met Nora.

En vanavond dacht ik...

ach... laat ik er dit keer

 eens een wat langere blog van maken.

Omdat ik het fijn vind 

sommige dingen vast te leggen

 en later nog eens terug te lezen.

XXX