vrijdag 30 oktober 2009

Zonde van de tijd...

Zonde van de tijd... of toch niet? Gisteren stond de hele dag in het teken van bruidsjurkjes.

De jongste van mijn vriendin heeft trouwplannen. En mijn vriendin zou mijn vriendin niet zijn als ze niet aan bood om de jurkjes voor de bruidsmeisjes te maken. Al weer weken geleden werd de stof gekocht. Een patroon was vlug gevonden en allerlei tule, bandjes, randjes werden aangeschaft. Vol goede moed werd begonnen aan het eerste jurkje.

Maar de eerste hobbel die genomen moest worden was de stof zelf. Knippen leek bijna onmogelijk. De stof gleed alle kanten op. De volgende hobbel was het spelden en naaien van de stof. Bij het minste of geringste beschadigde de stof op de plekken waar de naald de euvele moed had om de stof alleen maar aan te raken.

Met niet te stuiten enthousiasme bleef mijn vriendin de moed erin houden. Het eerste jurkje werd voorzien van een nieuw pasje. Andere jurkjes werden geknipt.

Vanaf het begin werkte ook de lockmachine niet mee. Het stikken was een hindernisbaan op zich. Soms leek het even goed te gaan totdat... En elke keer opnieuw hield zij er de moed in.


De foto's van dit bruidsjurkje heb ik ergens op het internet gevonden. De jurkjes voor de bruiloft zelf blijven nog even geheim voor het grote prubliek.

Gisterochtend kwam ik op afspraak binnenwaaien. Mijn hulp was gevraagd bij het inzetten van de ritsen. Op zich al een lastig karwei, maar met deze stof en de voorgeschiedenis van de jurkjes... Heel lief zei ze nog dat het niet uitmaakte als het fout ging of dat de stof beschadigde. Voor mijzelf was het prettiger (en gezelliger) om bij haar aan de jurkjes te werken. Mocht het mis gaan dan was ze er in ieder geval bij. Gedeelde smart is halve smart zal ik maar zeggen.

Bij binnenkomst bleek het allemaal niet te gaan zoals het zou moeten. De lockmachine had weer kuren. Uren waren er al besteed aan het opnieuw inrijgen van de draad. Proberen te stikken. Naalden vervangen. Opnieuw draad inrijgen.

In plaats van aan de slag te gaan met de ritsen stond het aan de praat krijgen van de lockmachine boven aan de agenda. Het leek mijn vriendin een goed idee mij de machine in te laten rijgen. Misschien zat daar de oorzaak.

Dus eerst de handleiding maar eens bestuderen. Vervolgens de eerste draad ingeregen. Na wat zoeken en goed lezen en kijken, geen probleem. De tweede draad. Aai, dat was lastiger. Het begin ging nog wel maar dat laatste stukje. Kijken en nog eens kijken in de handleiding. Die tekeningen hadden wat mij betreft wel wat duidelijker gemogen. Er klopte iets niet, maar wat. Uiteindelijk gevonden wat er niet klopte en dat bleek meteen de oorzaak te zijn van alle problemen met dit anders zo praktische apparaat. Blijkt die lieve schat al jaren de draad verkeerd ingeregen te hebben. Dat werkte altijd perfect tot nu toe.

Er kwam weer een lach op haar gezicht en de jurkjes zelf kregen weer de aandacht die ze verdienen. Toch geen ritsen die dag maar het afwerken van de mouwen kwam voor mij op het programma te staan. Het was even ontdekken hoe ik dit het beste kon doen. Prachtig satijnen biaisband werd tegen de mouwtjes aan gespeld. Met veel gevoel om vooral de stof niet te beschadigen. Daarna met de hand vastgezet. Er moest wel wat gesmokkeld worden met de binnenvoering omdat de schoudernaadjes niet lekker tegen elkaar aan vielen. Dat had mij allert moeten maken. Maar nietsvermoedend ging ik verder. Daarna met kleine steekjes en veel liefde en aandacht het band aan de binnenkant vastgezet. Het resultaat is prachtig, ook al zeg ik het zelf.


De tijd zat erop dus de jurk werd over een kleerhangertje gehangen. Maar... wat is dat... wat steekt die binnenvoering van het voorpand raar boven de stof uit. Het zal toch niet... Ja hoor. Bij het maken van de binnenvoering zijn het voor- en achterpand met elkaar verwisseld. Die moeten dus opnieuw geknipt en genaaid worden. Vanavond kom ik terug om het biaisband weer los te halen en opnieuw te beginnen.

Zonde van de tijd? Nee hoor. Wij hebben het gisteren reuze gezellig gehad. Die jurkjes... dat wordt in haar familie zo'n verhaal dat niet snel vergeten zal worden. En ik... ik heb bewondering voor haar geduld, haar doorzettingsvermogen en haar creativiteit.

Lieverd, dit verhaal moest ik gewoon op mijn weblog zetten. Ik kan er om blijven lachen. Hopelijk jij ook...

11 opmerkingen:

Esther zei

wat en doorzetting´s vermogen erg knap en mooi. leuk dat je mij volgt zal het ook eens proberen, fijne dag en succes nog met de jurkjes.
groetjes Esther.

Pink Princess zei

JOH!! Wat een geduld en kracht om toch door te gaan ondanks alles...en ja een beetje giechelen moest ik bij het lezen van de binnenvoering. Komt me bekend voor...hoe zou DAT nou komen WAAHAA;) Ben benieuwd hoe ze geworden zijn, maar ben overtuigd dat ze alleen maar bewondering krijgt hoor.

Marian

Nicole Claudia zei

Ja, ik herken een deel van het verhaal! Stoffen die niét mee willen werken. Ik had het bij het maken van mijn eerste ontwerp voor Farbenmix. Versie B van het feestjurkje, dat ik van mooie gewassen zijde met kant zou maken...... De stof heb ik uiteindelijk aan de vloerbedekking van mijn dochter vastgespijkerd, zie blogberichtje van 23-05-09, want hij fliebelde continue weg. En de rits moest ik ook vastspijkeren, want als er meer dan 1 cm tussen de ene naar de andere speld zat verschoof de stof gewoon weer, maar ook die jurk is uiteindelijk gelukt en naar Farbenmix gestuurd, maar gewassen zijde hoef ik even niet meer..............!!!

Ik wens je vriendin heel veel succes met het het afmaken van de jurkjes, en jij natuurlijk ook met het losmaken van de binnenkant. En ik denk dat die jurkjes wel pareltjes zullen worden, want het kan niet anders dan héél mooi worden. Ik ben héél benieuwd naar de foto's!!!!

Groetjes, Collie

willy zei

Nou ik heb er ook bewondering voor. Ze mag er ook wel extra trots op zijn. Ik ben nu wel heel benieuwd naar de jurkjes

Annelies zei

Wat knap dat jullie met zoveel geduld alle problemen te boven komen.
Ik weet het zeker, dit is zo'n verhaal wat jaren later nog steeds verteld wordt.
Goed weekend.

Monique zei

Wat een doorzettingsvermogen. Ik zal er al lang de draad en naald bij neer gelegd hebben. Al was het alleen al om het schuiven van de stof, het haperen van het machine, het... Top!

Het verhaal zal inderdaad blijven bestaan. Ik hoop het huwelijk waar het voor bedoeld is ook.

Samen succes met het afwerken van de jurkjes! ;o)

Mayflower zei

Vol bewondering lees ik je verhaal. Wat een engelengeduld.
Met zovéél liefde gemaakt ben ik ervan overtuigd dat het prachtige jurkjes worden. Ben benieuwd naar de foto's.
Fijne zondag en groetjes, Mea

Rosa zei

Wat een leuk verhaal en wat een geweldig gevoel moet het zijn als je die bruidsmeisjes in hun mooie jurkjes ziet lopen. Jij kent de geschiedenis!!!!

The French Bear zei

Beautiful! How exciting to be making a wedding dress. Thank you for stopping by my blog. I love to meet new friends, and your blog has so many interesting posts!!!
Hugs,
Margaret B

Joke zei

Wat een pech Willeke maar ik vind jullie wel dappere doorzetters hoor!

basiclabelSweden zei

Prachtig jurkje! Leuk dat je even langs kwam bij mij in Zweden ;)