Het is hier sinds gisteravond flink aan het waaien.
Je zou bijna denken dat het najaar is.
Dat was vandaag dus vooral gezellig binnen blijven.
Met alleen even een kort uitstapje naar ons favoriete koffiestekje in Zutphen.
Vervelen hoef ik mij niet op zo'n gezellig dagje thuis.
borduren
breien
quilten
Ik kom tijd te kort.
Afgelopen week ben ik maar weer eens bij mijn berenspullen wezen kijken.
De volgende beelden kunnen schokkend zijn...*Ü*...
Deze verzameling kwam ik tegen.
Beren in allerlei vormen en maten.
Twee dingen hebben ze met elkaar gemeen.
Het zijn beren én allemaal hebben ze nog wat aandacht nodig.
De één wat meer dan de ander...
Ik zal een paar van deze bears-to-be eens aan jullie voorstellen.
Deze is één van mijn favoriete van dit stel.
Z'n koppie is nog lang niet af.
Maar toch vind ik het zo al een snoepje...
En deze arme sloeber kan wel wat extra aandacht gebruiken.
Eén oor en z'n snuit ontbreken.
Maar zo te zien heeft hij daar niet echt last van.
Hij is zo'n beetje de brutaalste van het hele stel.
En deze... is blijven liggen... omdat hij niet werd wat ik voor ogen had.
Deze beer wordt gemaakt van een oude overgooier van mijn oudste dochter.
Pure nostalgie.
Om hem een wat oud uiterlijk te geven had ik er hele kleine kartonnen schijfjes in gedaan.
Maar daardoor kwamen de armen, benen en hoofd wel heel erg los aan het lijf te zitten.
En de vulling?
Die moet ook veel minder.
Och... en zie je zijn armpjes?
Die zitten zo hoog dat hij zelfs last van zijn schoudertjes heeft gekregen.
Dus dat gaan we ook maar eens snel verhelpen.
En dit is Pooh-beer.
Al echt een oudje.
Ik geloof dat het één van mijn eerste beertjes is.
Jaren geleden was er bij ons een leuk handwerkwinkeltje.
Daar werd deze beer van vilt als pakket verkocht.
Het in elkaar naaien van het beertje was zo gepiept.
En toen... ja... toen bleef ook deze schat liggen.
Maar daar gaat nu dus verandering in komen.
Het beertje krijgt eindelijk oogjes en een lieve snuit.
Dit is toch al een echte teddybeer hoor ik je denken.
Maar schijn bedriegt...
Als je goed kijkt zie je dat zijn beentjes nog dicht genaaid moeten worden.
En z'n kopje... ik durf het bijna niet te zeggen... maar die ligt er los op.
Deze beer lijkt oogjes te hebben maar dat zijn proefexemplaren.
Jaren geleden zijn ze in zijn kopje geprikt en daar zitten ze dus nog steeds.
Binnenkort krijgt hij dus zijn eigen ogen.
En natuurlijk een snuit.
Toen ik deze week al deze lieve schatten weer zag kreeg ik ineens de smaak weer te pakken.
Ze mogen in een mandje mee naar beneden zodat ze binnen handbereik liggen.
Zo kan ik er af en toe even aan werken.
Net zo lang totdat ze veranderd zijn in "echte" beren.
Dus jullie kunnen hier af en toe wat verhaaltjes horen over het wel en wee
van deze lieve, maar een beetje verwaarloosde, beertjes.
.jpg)
