donderdag 21 december 2017

Zo bijzonder...

Soms is iets zo bijzonder...
... dat je even tijd nodig hebt
om alles in te laten dalen...
 
Maar nu is het  de tijd dat jullie
er ook van mee mogen genieten.
 
 
Een poosje geleden werd er bij mij aangebeld
en een groot pakket afgeleverd.
 
Niet helemaal onverwacht want ik was
door de verzendster al op de hoogte gebracht
dat het pakket onderweg was...
 
Mijn hartslag ging iets omhoog
en vol verwachting ging ik ermee
naar binnen.
 
Maar toen ik de verpakking had verwijderd
en het plastic had open gevouwen
werd ik toch wel even helemaal stil...
 
 
Er lagen allemaal handwerkjes in...
gemaakt door iemand... ooit...
 
Gevonden bij de schoonmoeder
van de lieve geefster.
 
Natuurlijk wist ik dat allemaal al wel...
maar hier was ik toch echt niet op voorbereid.
  
 
Dit kleedje lag bovenop...
 
Ik kan mij niet herinneren dit motiefje
ooit eerder gezien te hebben.
 
 
Het is prachtig gebreid...
het soort breiwerk waar ik erg van hou.
 
Wat heeft de maakster hier een uren
aan zitten werken.
 
Zo fijntjes en mooi...
...ik ben sprakeloos...
 
 
Onder het grote kleed liggen
kleinere gehaakte kleedjes.
 
Van het soort dat ik ooit voor
mijn lieve oma haakte.

 
Zij hield ook van dit soort kleedjes.
 
Toen oma overleed zijn de kleedjes verdwenen.
 
Deze bovenste twee kleedjes
 doen mij weer aan haar terugdenken.

 
Ik weet hoeveel tijd er in deze
kleine kunstwerkjes steekt.
 
Zou de maakster hiervan, net als ik toen,
ook af en toe
een toer hebben moeten uithalen?
 
 
Kijk nou, wat een schoonheden.
 
Mijn mond valt steeds verder open...
 ...van verbazing en verwondering.

 
En dan is er ineens weer een groter
gebreid kleed.
 
Ajourbreiwerk heeft altijd
een bijzondere aantrekkingskracht op mij.  

 
En dan weer ineens een klein
haakwerkje...
 
... zou het op een klein ovalen blaadje
hebben gelegen???
 
 
En dit kleed is helemaal op maat gehaakt.
 
De buitenste rand heeft
plooiwerk op de hoeken
waardoor de rand naar beneden valt
en het netjes
op een kastje bleef liggen.
 
Tenminste... dat zijn maar zo mijn gedachten
als mijn handen door deze handwerkjes gaan.
 
Wat voor een kastje zou dat zijn geweest???


 Maar helemaal stil wordt ik
als ik dit kleed ontvouw...
 
Prachtig open zoomwerk!!!
 
De lieve geeftster kon mij alleen vertellen
dat alles uit het huis van haar schoonmoeder komt.
 
Maar of het ook door haar is gemaakt,
dat blijft onzeker.

 
Is er iemand die dit patroon herkent?
Of weet waar het vandaan kan komen?
 
Het is allemaal zeer arbeidsintensief.
 
Allereerst het uittrekken van de draden...
 
Daarna het versieren van de randen
 en het vullen van de hoeken.
 
 
Deze foto is van de achterkant en laat zien
hoe de draden doorlopen.
 
Het is een waar kunstwerk.

 
De zomen zijn afgewerkt met
 een prachtige gekloste rand.
 
Alleen dat is al een eeuwigheid aan tijd.
 
Terwijl ik alles op mij laat inwerken
weet ik al wat ik met deze schatten ga doen.
 
Ze komen in een mooie doos...
... zodat ze bij elkaar kunnen blijven...
 
... met erbij het verhaal van wie ze zijn geweest,
en van wie ik het heb gekregen...
 
Lieve geefster...
hoe bijzonder dat jij dit aan mij hebt toevertrouwd...
 
XXX 

woensdag 20 december 2017

In de sneeuw...

Het afhechten van de draadjes
 is natuurlijk al weer lang voorbij
én veranderd vaak in een feestje...
 
 
Dat feestje ontstaat vanzelf
als de draadjes één voor één verdwijnen...
als sneeuw voor de zon...*Ü*...
 
Als ik de chaos zie veranderen
in rust en regelmaat.

 
Ook hier is het helemaal goed gekomen...
...*Ü*...
 
De dagen van december lenen zich
bij uitstek om mijn borduurwerkjes
af te maken.

 
Zeker als er een hele lading sneeuw
naar beneden valt en de wereld wordt toegedekt
 onder een prachtige witte deken.
 
Deze foto's zijn gemaakt op de dag
 dat ik mijn vorige blogbericht schreef.
 
De natte sneeuw veranderde in échte sneeuw.

 
Mijn lapjes vonden het helemaal niet erg
om op zo'n witte sneeuwlaag te liggen.
 
Allemaal lapjes waar ik dit jaar
met heel veel plezier aan heb gewerkt.
 
 
Zoals dit kleine lapje van Meulenmeester.
 
Dit keer eens helemaal anders afgewerkt...
... met een geruit biesje...
 
Maar dat is een paar maanden geleden
 al netjes gedaan.
 
 
Dit is ook zo'n vakantie werkje.
 
En al die tijd lag ze te wachten
 op een laatste hand van mij...
 
...zodat zij ook in mijn andere koffertje
haar intrek mag nemen.
 
 
Mijn koffertje waar ik mijn handwerkjes
in mee neem als ik naar lieve vriendinnetjes ga
die hier net zo van genieten als ik...
 
Mijn koffertje waar thuis mijn borduurwerkjes
in worden bewaard...
... allemaal fijn bij elkaar...

 
Natuurlijk moet de Groningse merklap (klik)
er ook bij...
 
Als herinnering aan mijn lieve moeder...
 
Het jaar waarin ik voor het eerst
haar in leeftijd heb ingehaald...
... een kostbaar jaar...
... een jaar waarin zij mij heel dichtbij was...
 
 
Ik krijg maar niet genoeg
van het plaatjes schieten...
 
Het is natuurlijk ook niet alledaags
dat er bij ons sneeuw ligt.
 
Het is heerlijk buiten.


Maar nu wordt het toch echt tijd
om weer naar binnen te gaan.
 
Nog een laatste foto...
en dan worden de lapjes opgepakt
en zoeken we met z'n allen de warmte op...
 
XXX

zaterdag 9 december 2017

Afmaken...

De weken gaan haast ongemerkt voorbij.
 
Veel werd er niet gehandwerkt...
al zat ik wel in een mand...
dé lappenmand...snif...
 
Mijn weerstand is wat minder
en voor ik het weet zit ik
tegen een blaasontsteking aan
gevolgd door een behoorlijke verkoudheid.
 
Al met al vlogen er drie weken voorbij
waarin er niet veel uit mijn handen kwam.
 
 
Gelukkig is dat allemaal weer voorbij...*Ü*...
 
En zo voor het eind van het jaar
ben ik vooral bezig met de inhoud van dit kistje...
 
Mijn kistje dat trouw overal mee naar toe gaat.
 
 
Zoals deze zomer tijdens onze vaarvakantie.
 
Wat er zoal in zit?
 
De Joppelap,
mijn St. Gallen,
de vakjeslap,
mijn randje-per-weeklap
en een Summer-SAL.
 
Stuk voor stuk hebben ze
nog wat aandacht van mij nodig.
 
Want wat zou ik het fijn vinden
om deze handwerkjes dit jaar
helemaal af te krijgen!
 
 
Zo zag mijn vakjeslap er in de zomervakantie uit.
Met nog best heel wat lege plekken.
 
Nu hoeven er nog maar twee gevuld te worden.
Daar wil ik de komende weken mee aan de slag.
 
Ik ben voorzichtig optimistisch...*Ü*...
  
 
De randenlap nadert ook bijna haar einde.
 
Sinds woensdag wordt er weer aan gewerkt.
De rode, blauwe en gemengde randen
 zijn erbij gekomen.
 
En gisteren zijn er zelfs drie randen doorgeregen
maar daar heb ik nog geen foto van.

 
Gistermorgen nam ik de tijd
 om wat draadjes weg te werken.
 
Als je mij een beetje volgt weet je
dat ik mijn draden tijdens het borduren niet afhecht
maar wacht tot een later moment.
 
Terwijl ik de draadjes aan het wegwerken ben
valt er buiten natte sneeuw...
 
Ik schenk mijzelf een heerlijke winterthee in
en geniet nog eens extra van het prikken aan deze lap.
 
Fijn weekend
XXX


donderdag 2 november 2017

Nora's dekentje...

Om 16.15 uur reed mijn autootje
vrijdag de straat uit...
op weg naar de locatie
van de poppenworkshop.
 
Wat was het een
hartverwarmend weekend...*Ü*...
 
Nu zijn jullie vast allemaal
reuze nieuwsgierig naar
mijn poppenkind...
 
...maar daar moeten jullie helaas
nog even op wachten...
 
 
Kijk eens.... wat er onder
 Nora's dekentje uitpiept....
...poppenvoetjes.
  
De arme schat ligt nog een beetje
in de lappenmand... 
(lees: ze is nog niet helemaal af)
 
... én voor dat ik haar mag laten zien
wil ze toch ook wel graag
kleertjes aan....*Ü*...

Dat gaat dus nog wel even duren.

 
Dit dekentje is ook mee
op reis geweest.
 
Dat was erg fijn...
want ook op mijn logeeradres was ik,
 net als thuis vaak,
 elke morgen vroeg wakker.
 
Ik mocht gebruik maken van
de hobbykamer van mijn gastvrouw.
 
Wat een fijne plek is dat.
 
 
Vandaag worden deze rondjes
aan de deken gehaakt.
 
Lang bleven ze niet zo liggen
want Nora vindt ze heel
erg leuk om mee te spelen.
 
Vragend kijkt zij mij aan.
 
Als ze merkt dat het mag
wordt er één voor één een rondje
met kleine vingertjes gepakt.  
 
 
Ze worden op elkaar gelegd
en weer naast elkaar...
 
Soms moet een rondje aandachtig
van alle kanten worden bewonderd...
 
Ik kan uren naar haar kijken...*Ü*...
 
Zeg maar eens nee tegen
zo'n lief vrolijk meisje...*Ü*...
 
 
Het zal haar niet zoveel uitmaken
of het allemaal wel precies klopt.
 
Ze vindt hem nu al heel erg leuk
en wil er graag me spelen.
 
Dat zit dus wel goed...*Ü*...

 
Er wordt vandaag vooral gehaakt
als Nora in haar bedje ligt.
 
Rondje na rondje zet ik vast. 

 
Met een bakje thee erbij
gaat het prima!
 
Alle rondjes vinden een plekje.

 
Er zitten nu negen rijen aan elkaar...
... eentje meer dan op deze foto te zien is.
 
Ik wil er nog vijf rondjes bij haken
en dan worden er halve hexagonnetjes gemaakt.

 
Nu eerst de laatste draadjes afhechten.
 
Zo elke keer wat draadjes wegwerken
maakt dat het klusje overzichtelijk blijft.
 
XXX

donderdag 26 oktober 2017

Ik kan niet wachten...

Dit weekend staat er
een heel leuk uitje op de agenda.
 
Ik kijk er al weken naar uit!
 
Een workshop (klik) poppen maken...
verzorgd door Maureen van Poppenliefde (klik).
 
 
Ik heb haar blog volgens mij
 dit voorjaar ontdekt.
 
Kort daarop zag ik
dat zij een workshop had gepland.
 
Ik heb mij snel aangemeld maar moest toen
nog wel even geduld hebben.
 
 
Dit is toch superleuk?!!!
 
De pop die wij gaan maken wordt 38 cm.
 
Mijn pop krijgt trouwens blonde lokken.
De haartjes zijn al uitgezocht
 en liggen straks
 op locatie op mij te wachten.
 
 
Vanmiddag begin ik alvast
met het bij elkaar leggen
van alles wat mee mag.
 
Wat naalden, een schaar, mijn haaknaald
en wat vulattributen die ik
bij het beren maken wel eens heb gebruikt.
 
Je weet maar nooit...
 
 
Helemaal verliefd ben ik
 op deze kleine popjes
die Maureen maakt.
 
Ik vind ze zo aandoenlijk.
 
Misschien komt het er nog eens van
zo'n klein popje te maken...
... dat zou ik helemaal super vinden. 
 
 
Dit filmpje heb ik al wel
...tig keer bekeken.
 
Over kleine Amelia...
 
 
En dan al die lieve, leuke kleertjes
die Maureen voor haar creaties maakt.
 
Dat zal nog wel een dingetje zijn...
maar ook een uitdaging...*Ü*...
 
In mijn hoofd zijn er al
hele garderobes samengesteld.
 
 
Als ik niet op pas ben ik al hyper
 voor het weekend is begonnen.
 
En dat kan ik de andere
 dames niet aandoen.
 
Want weet je wat zo leuk
 én bijzonder is???
 
We blijven op locatie overnachten.
 
Omdat de workshop zaterdag al om 9.00 uur begint
mag je vrijdag al komen.
 
Dus gaan er ook logeerspulletjes
en een handwerkje mee.
 

En beer natuurlijk...
zo gezellig...*Ü*...
 
Misschien kan hij
mij een beetje rustig houden.
 
Ben je nu ook enthousiast geworden
kijk dan even hier (klik)
 
Maureen heeft een
extra workshop gepland.
 
 
Deze twee meiden zijn 
dit weekend ook van de partij...
 
Zullen ze hun eigen logeerbedje meenemen???
 
Fijne zonnige dag
xxx 

dinsdag 24 oktober 2017

Hexagonnetjes...

De eerste rondjes zijn in het weekend
aan elkaar gezet.
 
En telkens komt er een rij bij.
 
 
Het heeft wel wat quilterigs
met die leuke hexagonvorm.
 
De lapjes worden met het haken
van de buitenste rand meteen
aan elkaar vast gezet.

 
En er worden ook telkens braaf
draadjes weggewerkt.
 
Die probeer ik zoveel mogelijk
in de deken te stoppen...
... lekker warm...

 
Voordat de rondjes
gezellig aan elkaar worden gezet
heb ik eerst alles eens uitgelegd.
 
Gewoon... om te kijken
 wat het mooist wordt.

 
De rondjes heb ik daarna
in volgorde gestapeld en
aan elkaar gehaakt.
 
Straks gaat het dekentje
mee op reis.
 
Eigenlijk is het een quiltbee...
maar soms wordt er ook
wel eens aan wat anders gewerkt...
 
...*Ü*...