Een bijzondere metamorfose...

Er is niet veel nieuws op handwerkgebied

om hier te laten zien.

Dus deel ik nog maar een aflevering

van Irene's Restoration.

Deze vind ik de allermooiste 

van al haar restauraties.

Het is een klein meisjespopje...

gemaakt van een kapot lijfje met daaraan vast

een half hoofdje.

Het is ongelofelijk maar waar...

dit is waar Irene mee begint.

Ik vind het wonderlijk om te zien

hoe het onder haar vaardige handen 

verandert in een lief klein meisje.

Met een eigen garderobe

en lieve accessoires.

Alles komt in een prachtig doosje...

... alsof het altijd al zo is geweest.

Hier (klik) kun je deze bijzondere metamorfose 

met eigen ogen bekijken.

XXX

Een andere tijd...

Sinds gisteren heb ik een nieuw

 you tube kanaal ontdekt.

I R E N E 'S   R E S TA U R A T I O N 

Je waant je in een andere tijd...

... het is zo rustgevend...

Net wat ik nodig heb.

Met verbazing heb ik gekeken

hoe een oud poppenhoofdje

veranderde in dit jongetje.

Voor wie nieuwsgierig is geworden...

je vindt hier (klik) het filmpje.

XXX

Wat zou er in zitten...

Van dit koffertje word ik

 zo blij.

 

Dat rood met die witte stippen...

het is een vrolijk gezicht.

 

 

Het was nog even spannend of ze ook

met mij mee naar huis zou mogen...

 

Vorig jaar juni volgde ik

 een poppenworkshop van Ineke Gray,

 bij Atelier Niels Holgersson.

 

Na binnenkomst mocht je alvast

het koffertje uitkiezen voor je pop.

 

Toen ik aan de beurt was

stond ze er nog...*Ü*...

 

 

Het koffertje werd gevuld....
...met een heel klein lief popje...

...*Ü*...  

 

Tenminste.... ik vind haar heel erg lief...
...*Ü*...

 

 

Het was hard werken tijdens de workshop

en de pop was nog lang niet af.

 

De kleertjes moesten nog gemaakt

en de voetjes nog vastgezet.

 

Kijk alles ligt keurig bij elkaar.

Zelfs de wol voor de staartjes...*Ü*... 

 

 

Dit schattige setje heb ik gekocht.

Het is een nachthemdje met mutsje...

 

Het is prachtig versierd.

 

 

Zo kun je het iets beter zien.

Het is allemaal zo klein...

 

Zo in een zomers zonnetje

is het heerlijk om hier aan te werken.

 

Hmmmm.... ik hoorde gisteren dat

er is vorst voorspeld.

Zou ik daarom zo'n zin hebben

in een zomers blogje??? 

 

Deze poppenmama vind dat

het tijd wordt voor de eerste kleertjes.

 

Ondanks de warmte kwam er een

wollen onderbroekje...*Ü*...

 

 

Als de zon wat is verdwenen

wil popje haar nachthemdje

graag aan.

 

Ze krijgt het wat koud

wanneer de warme zonnestralen

haar lijfje niet meer kunnen verwarmen.

 

Ik werk stug door.

De voetjes komen ook af.

 

 

De kleertjes???

Nee... die zijn nog steeds niet af...

 

Er wordt hier momenteel veel gebreid,

voor een heel lief klein meisje.

 

Maar daarna gaat deze poppenmama

weer verder met dit poppenkind...

 

...*Ü*...

Ik kan niet wachten...

Dit weekend staat er

een heel leuk uitje op de agenda.

 

Ik kijk er al weken naar uit!

 

Een workshop (klik) poppen maken...

verzorgd door Maureen van Poppenliefde (klik).

 

 

Ik heb haar blog volgens mij

 dit voorjaar ontdekt.

 

Kort daarop zag ik

dat zij een workshop had gepland.

 

Ik heb mij snel aangemeld maar moest toen

nog wel even geduld hebben.

 

 

Dit is toch superleuk?!!!

 

De pop die wij gaan maken wordt 38 cm.

 

Mijn pop krijgt trouwens blonde lokken.

De haartjes zijn al uitgezocht

 en liggen straks

 op locatie op mij te wachten.

 

 

Vanmiddag begin ik alvast

met het bij elkaar leggen

van alles wat mee mag.

 

Wat naalden, een schaar, mijn haaknaald

en wat vulattributen die ik

bij het beren maken wel eens heb gebruikt.

 

Je weet maar nooit...

 

 

Helemaal verliefd ben ik

 op deze kleine popjes

die Maureen maakt.

 

Ik vind ze zo aandoenlijk.

 

Misschien komt het er nog eens van

zo'n klein popje te maken...

... dat zou ik helemaal super vinden. 

 

 

Dit filmpje heb ik al wel

...tig keer bekeken.

 

Over kleine Amelia...

 

 

En dan al die lieve, leuke kleertjes

die Maureen voor haar creaties maakt.

 

Dat zal nog wel een dingetje zijn...

maar ook een uitdaging...*Ü*...

 

In mijn hoofd zijn er al

hele garderobes samengesteld.

 

 

Als ik niet op pas ben ik al hyper

 voor het weekend is begonnen.

 

En dat kan ik de andere

 dames niet aandoen.

 

Want weet je wat zo leuk

 én bijzonder is???

 

We blijven op locatie overnachten.

 

Omdat de workshop zaterdag al om 9.00 uur begint

mag je vrijdag al komen.

 

Dus gaan er ook logeerspulletjes

en een handwerkje mee.

 

En beer natuurlijk...

zo gezellig...*Ü*...

 

Misschien kan hij

mij een beetje rustig houden.

 

Ben je nu ook enthousiast geworden

kijk dan even hier (klik)

 

Maureen heeft een

extra workshop gepland.

 

 

Deze twee meiden zijn 

dit weekend ook van de partij...

 

Zullen ze hun eigen logeerbedje meenemen???

 

Fijne zonnige dag

xxx 

Oude fotoalbums...

 Ik ben nog steeds ijverig aan de haak.

 

Maar er zijn ook heel veel andere

 leuke dingen om te laten zien.

 

Ik zat wat te bladeren in oude fotoalbums.

En daar kwam ik deze lieverd (klik) tegen.

 

Al weer heel wat jaartjes geleden

 bij Bep (klik) gemaakt.

 

 

Wel heeft ze ondertussen haar plekje

op de TV-kast

verruild voor een plekje

 in de keuken.

 

Daar zit ze al weer een paar jaartjes mijn

 kook- en bakkunsten te bewonderen ... *Ü*...

Mijn eerste handwerkboekje...

Al surfend op het wereldwijde web kwam ik vandaag ineens één van mijn eerste handwerkboekjes tegen, het haak, naai en brei Poppenboek.

Het eerste boekje dat ik bij mijn weten zelf heb gekocht. Nou ja... gekocht? De handwerkjuf van de zesde klas had hem en ik vond hem zo mooi. Toen ik thuis er niet over uitgepraat raakte mocht ik de juf wel vragen of zij voor mij ook zo'n boekje kon regelen... en wat dat ging kosten.

Hoe het verder allemaal is gegaan weet ik niet meer... maar dat boekje heb ik gekregen. En dat ik het veel gebruikt heb is te zien. Vooral de foto's vond en vind ik nog steeds erg mooi. Bij elke foto staat een lief verhaaltje over vader Jasper, moeder Marjolein, peuter Bastiaan, baby Dorien en natuurlijk hond Tobias.

Op school moesten we het poppenlijfje breien. Ik weet nog dat het erg leuk was om te doen. In gedachten was ik al met de poppenkleertjes in de weer.

Thuis ben ik de rest van de familie wezen breien. Maar op onverklaarbare wijze zijn ze op een gegeven moment spoorloos verdwenen.

Daarna zijn ze zeker nog één keer allemaal gebreid maar ook deze breisels hebben het nooit verder gebracht dan gevulde poppenlijfjes.

Het boek zelf is door mij wel honderd keer bekeken. En nog steeds vind het ik het een erg mooi boek. Een beetje in de vergetelheid geraakt, maar nu weer op een mooi plekje in huis. Zodat ik het weer regelmatig even in handen kan nemen.

Even voorstellen...

Vandaag wil ik jullie graag aan iemand voorstellen...

Deze pop heb ik vorig jaar bij Atelier Bep gemaakt. Maar volgens mij heb ik haar nog nooit aan jullie laten zien. De hoogste tijd dus om dat goed te maken...

Ik heb haar "Annelein" genoemd. Een heerlijke primitieve pop. Haar kapsel is niet helemaal prim, maar ik hou er wel van. Een beetje van Bep en een beetje van mijzelf...

Ze heeft hier een paar maand op de TV-kast gezeten om alles goed in de gaten te houden. De laatste tijd heeft ze een plekje gevonden op één van mijn zelf gestoffeerde stoeltjes. Daar heeft ze het prima naar haar zin...

Kinderpoppen van klei...

Het is al weer jaren geleden dat ik deze kinderpoppen van klei heb gemaakt.Het was liefde op het eerste gezicht. Ik stond op een hobbybeurs waar ook een kraam was met de kinderpoppen van Didy Jacobsen en een vriendin van haar (ik kan even niet op haar naam komen). Volgens mij was ik meer voor die kraam te vinden dan achter die van mijzelf...

Oh wat wilde ik graag een cursus bij haar volgen. Maar jammer genoeg zaten de cursussen vol en was er een wachtlijst. En toen kwam er een telefoontje. Er was iemand uitgevallen. Omdat ik zo enthousiast was geweest gunde Didy mij het vrijgekomen plekje. En wat heb ik genoten. Van de cursus. Van het gezellige huis van Didy. Van de poppen die overal in de kamer te bewonderen waren. En natuurlijk van Didy zelf.


Dit was mijn eerste pop. Daarna zijn er nog een paar gemaakt. Wel hetzelfde, maar net even anders. Elke poppenmaakster heeft toch haar eigen handtekening.

Ik heb zelf nog overwogen om poppen voor de verkoop te maken. Heb ook één keer op een beurs in Maastricht gestaan met mijn eigengemaakte verzameling. Maar... afstand doen van mijn poppen... daar ben ik niet goed in. Het was heerlijk om complimentjes te krijgen over mijn kraam en de poppen. Maar toen er echt een pop gekocht zou worden...

De schrik sloeg me om het hart. Waarschijnlijk was het van mijn gezicht af te lezen. Want de dame in kwestie vroeg meteen wat er aan de hand was. Een wonderlijke situatie. We hebben de tijd genomen om elkaar wat beter te leren kennen. De pop werd verkocht. Adressen uitgewisseld. Als ik met een weekje spijt kreeg moest ik het eerlijk zeggen. Dan kwam de pop gewoon weer terug. Mijn verstand zei, het is maar een pop. Maar mijn hart... Na een paar dagen was het goed. Ik heb nog foto's gekregen van de pop met een hele lieve brief. 'k Zal de foto's nog eens opzoeken.

Maar een poppenbeurs hoeft voor mij niet meer.

Didy is nu al weer jaren een beroemdheid in de internationale poppenwereld met haar babypoppen. Haar ontwerpen worden door een grote duitse poppenfabrikant verwerkt tot oplages voor de echte verzamelaars over heel de wereld. En Didy... blijft gewoon Didy.

Er kwam een keer iemand bij haar langs voor een reportage. De journalist wilde natuurlijk ook graag haar atelier zien en vroeg waar die was. Tot haar grote verbazing trok Didy de kamerkastdeur open. Dat was heel haar hele atelier. De journalist wist niet helemaal wat ze ervan moest denken. En Didy had volgens mij stiekem schik...

Heel af en toe ontmoet ik haar soms onverwachts ergens in het land. Ik ben nog steeds blij dat ik de cursus toen bij haar heb mogen volgen.

Herinneringen...

Als kind had ik een heel bijzondere pop. Bella stond er in haar nekje gedrukt. Zo heette ze dan ook. Ik kan me nog herinneren dat ik een hele tas vol kleertjes voor haar had. Of ik een echt poppenmoedertje ben geweest die veel met haar pop zat te tutten? Volgens mij niet. Maar toch bewaar ik dierbare herinneringen aan deze pop.

Bij vlagen kwamen mijn moederlijke gevoelens voor haar naar boven en kon ik vol aandacht met haar bezig zijn. Waar ze is gebleven? Geen idee. Ze was er opeens gewoon niet meer.


Even een plaatje om dit berichtje wat op te vrolijken. Ik heb zo snel geen foto van Bella en mij kunnen vinden. Misschien maar goed ook ;). Bella zag er niet zo uit hoor. Bella was volgens mij een vinylpopje.

Bij Bella hoorde ook een poppenwagen. In gedachten zie ik mij nog lopen achter de wagen. Witte kniekousjes aan. Een schotse ruit rokje, met speld! Mijn poppenwagentje is toen ik “groot” genoeg was, opnieuw bekleed voor mijn jongere zusje.

Tot voor een paar jaar terug stond hij veilig opgeborgen op zolder bij mijn ouders. Totdat... mijn broer het tijd vond worden om de zolder eens goed op te ruimen. Hij ging heel grondig en voortvarend aan de slag.

Niet belemmerd door enige emotionle binding of gevoel voor waarde werd de boel grondig aangepakt. Toen ik mijn poppenwagen ontdekte was het te laat. Broerlief had de wagen zorgvuldig in elkaar geklapt en… was er met zijn volle gewicht op gaan staan. Boys will be boys.

Daar lag “mijn” poppenwagen. Helemaal in de kreukels. Er was geen redden meer aan. Nee… dan toch maar liever een pop die opeens verdwenen is dan deze trieste aanblik...

Van alles wat...

Voor het weekend nog even een leuk linkje van Au Pays de Merveilles. Er is van alles te vinden. Mooie foto's van de natuur, prachtige gebouwen, verrassende schilderijen, lieve handwerkjes, vertederende beren... en nog veel meer.


Ik hoop dat jullie er veel plezier aan beleven. De volgende keer zal ik een berichtje plaatsen over de vorderingen met mijn Antique Quilt. Daar heb ik de afgelopen twee weken aan gewerkt.

Iedereen een "bon weekend" gewenst!

Poppen, poppen en nog meer poppen...

Vrijdag, voor een week, was ik in Den Helder. Laat nu daar, op het uiterste puntje van Holland, een heel leuk Poppenmuseum zitten. Eigenlijk had ik die dag niet veel tijd voor een bezoekje. Het was alleen de bedoeling het museum op te sporen zodat ik bij een volgend bezoek aan Den Helder er eens naar toe kon gaan.

Binnen een paar tellen was ik er al. Dan toch maar even bij de etalage kijken wat de openingstijden zijn. Tja, ik had nog ongeveer drie kwartier. Voorzichtig gluurde ik naar binnen. Het zag er allemaal erg uitnodigend uit. Zou ik?… Tuurlijk!!!!

Een gezellige deurbel begon te rinkelen. Een kaartje was snel gekocht. En toen begon mijn tocht door het knusse museum.


Ik kwam ogen te kort en mijn arme hersens konden al die indrukken niet eens goed verwerken. Er was zoveel te zien. In het winkeltje in het museum is ook van alles te zien. Ik kon het niet laten om wat kaarten te kopen. Die heb ik nog niet gescand. Gelukkig mocht ik voor mijn weblog foto's van de site van het poppenmuseum gebruiken. Nu kunnen jullie ook mee genieten van al dat moois.


Mevrouw Tiny Riemersma, de eigenares van het museum, heeft meer dan 40 jaar Käthe Krusepoppen verzameld en allerlei kinder- en poppenspeelgoed.


Elk tafereeltje is het bekijken meer dan waard. Ze zijn stuk voor stuk zorgvuldig en met veel liefde en vaak ook humor samengesteld. Voor de onderste vitrines ben ik zelfs op mijn knieen gaan zitten om maar niets te missen.


Drie kwartier is veel te kort en ik kom nog zeker een keer terug.