Wat was ik verdrietig toen-ie ineens weg was. Zoveel jaar samen door dik en dun. En toen ineens… was-ie er niet meer. Lees ook even het berichtje hier.
Maar manlief kon het niet aanzien. En al snel had hij-um gevonden. Precies daar waar ik-um verloren had. Met zijn scherpe blik had hij-um zo getraceerd. Wat was ik blij.
Ik had wel even met een ander geborduurd maar toch…Lag niet lekker in de hand. Net te dik als ik de draadjes moest afhechten. En nu. Ach… we zijn al zo lang samen en zo gewend aan elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten