De rit naar de Kranselarij was voor mij een feestje, rijdend langs de prachtige uiterwaarden van de IJssel. Hier en daar een kolonie ganzen. Een verdwaald paard eenzaam tussen de waterplassen op een droog stukje aarde. Een wat grauwig neveltje over het water en het land. Een beetje grijs en troosteloos, maar toch ook heel mooi.
Aangekomen op de plek van bestemming een allerhartelijkst ontvangst. Een gastvrije ongedwongen sfeer. Echt een warme plek.
De krans maken was erg leuk om te doen. Maar wat het zo bijzonder maakte was toch echt wel de ontmoeting zelf. Zo maar een kadootje...
Stil en in verwondering ben ik naar huis gereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten