Een prachtig schoollapje...

Vorig jaar heb ik een prachtig schoollapje geborduurd, een prachtige freebie van Sylvia. Het was bijna af, alleen mijn naam en het jaartal moest ik nog toevoegen. En op de één of andere manier kwam het er maar niet van. Wat ik ook bedacht... het paste niet in de ruimte die ik vrij had gehouden.

Hier en hier schreef ik dat ik vorige maand al mijn borduurwerkjes naar beneden heb gehaald. Ook dit bewuste borduurwerkje zat er natuurlijk tussen en schreeuwde om afgemaakt te worden...

Ineens wist ik het. Het werd een echte reproductie. Met de naam van de oorspronkelijke maakster en het jaartal erin verwerkt. En toen klopte het helemaal.

Wil je ook dit schoollapje van tante Minna borduren dan moet je even hier  klikken en helemaal naar beneden scrollen en op "download" klikken.

Op het blog van Sylvia kwam ik deze foto van tante Minna tegen. Daar verteld zij het volgende over tante Minna...

Tante Minna is een oudtante van Sylvia, een zus van haar oma, en al weer enkele jaren geleden gestorven. Ze woonde in een klein vakwerkhuisje met lage plafonds en een kleine, daarbij behorende, boerderij. Ze droeg altijd een schort en een hoofddoek. De lange grijze haren waren altijd tot een knot gedraaid en op haar achterhoofd vastgestoken.

Tante Minna was altijd goed gemutst met een lach op haar gezicht, terwijl ik weet, dat zij niet een makkelijk leven had.

Ik heb zelfs een foto van haar, daarop kun je haar precies zien, zoals ik haar in mijn herinnering heb. Altijd in de tuin om te oogsten en om te haken.

Een poosje geleden bekeek ik samen met mijn moeder oude foto's en toen viel er een geborduurde schoollap in mijn handen. Ik wist helemaal niet van het bestaan ervan. Mijn adem stokte in mijn keel...

Ik heb het zeker een half uur alleen maar stil bekeken. Door mijn tante Minna geborduurd als 11-jarig meisje. Het is een grote schat die ik mee naar huis mocht nemen.

Het schoollapje wordt momenteel ingelijst. Ik wil het hier in huis een mooi plaatsje geven.

Pas geleden kreeg ik het idee het schoollapje na te borduren. Ik ging achter de computer zitten, telde het patroon heel precies uit en maakte er een borduurpatroon van, die maar heel minimaal afwijkt van het origineel. Het is echt precies het schoollapje, die door mijn oudtante honderd jaar geleden is geborduurd.

Dit verhaal maakt het borduurwerkje voor mij erg bijzonder. Het is ineens of ik tante Minna een beetje ken. Misschien wel omdat ze mij aan mijn eigen oma doet denken...

Sylvia, heel erg bedankt dat je dit prachtige handwerk en het verhaal van je oudtante met mij hebt willen delen...