Oh, oh...

Oh, oh, zouden de Teletubbies nu roepen. Weer mijn deadline voor de mandjesquilt gemist. Gisteren was ook zo'n drukke dag.

Ik was 's morgens al vroeg op. Ben heerlijk wezen borduren aan mijn nieuwste SAL. Die van Le Grand Marquoir. Hier heb ik nog geen foto van. Jullie moeten het even doen met een update van mijn Moulin Rouge.


Dit werkje ligt al weer even stil. Toch is het een heel bijzonder borduurwerkje voor mij. Tijdens ons verblijf op Curacao heb ik hier heel wat uurtjes aan gewerkt. Bij het borduren zijn er heel wat gedachtes door mijn hoofd gegaan en heb ik veel kunnen overdenken. Zo werkt dat bij mij.
Het wordt hoogtijd om hier mee verder te gaan. Maar ja, wanneer. Ik wil nog zo veel...

Daarna was de tuin aan de beurt. De roosjes moesten worden gesnoeid. Ik doe altijd maar wat en toch ziet het er elk jaar weer redelijk uit als ze bloeien. Vol overgave ben ik aan de slag gegaan.

Er komt best nog wat kijken bij het voorbereiden van de tuin op de komende lente. Gelukkig had ik de smaak goed te pakken. Vandaag mag ik nagenieten. Oei, wat voel ik mijn benen...

's Middags heb ik op een heel lief buurjongetje gepast. Toen hij sliep kon ik verder in de tuin. Ook de ramen aan de voorkant van het huis moesten eraan geloven. Na twee uurtjes vond de lieverd het welletjes, en ik ook. We hebben het met z'n tweetjes heel gezellig gehad. Hij kan hele verhalen vertellen, jammer dat ik er nog niet veel van begrijp. Veel aanmoediging heeft hij niet nodig. Af en toe een "oh" of "nee toch?" is voldoende om hem aan de klets te houden. En dan dat snoetje erbij.

Ik hoor jullie al roepen, maar waar blijven die mandjes nou? Tada... hier zijn ze...


Het blokje dat ik kwijt was is ook weer terecht. Het ligt netjes bij de anderen te wachten totdat ik weet hoe ik ze precies aan elkaar wil zetten. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Hutsel ik alles door elkaar of kies ik voor een logische indeling. Beide mogelijkheden hebben hun eigen charme.