Mijn hexagonquilt...

Vorig jaar heb ik de bloemen voor mijn hexagonquiltje gemaakt. Samen met wat hartjes en beertjes in Tilda stijl. Begin september begon het ineens te kriebelen en moest ik nu toch eindelijk die bloemetjes gaan verwerken in een quiltje. Heb nog lang getwijfeld of ik de bloemetjes niet allemaal apart zou voorzien van een tegenstofje en dan gewoon vullen om als hanger of speldenkussen te gebruiken.

Het is dus een quiltje geworden. Er zit erg veel werk in, maar het is heerlijk om te doen. Het is mee geweest op twee bezoekjes aan Friesland. Zelfs mee in de trein op weg naar Tilburg.


Het quilten is af. Omdat ik fleece heb gebruikt als tussenlaag is het traditionele quilten wat lastig. Nu doe ik het dus steekje voor steekje. Alleen de onderkant… die ziet er niet uit.

De rand van de quilt is nog een hele uitdaging. Om het zo te laten wordt het wel erg wit... én saai. Maar wat dan? Na het tekenen van mijn eerste stitchery was de drempel om zelf een leuke applicatie voor de rand te tekenen niet zo groot. Omdat ik erg druk ben met mijn Antique Quilt ligt dit project even stil, maar ik hoop binnenkort de applicatie op de rand aan te brengen. Het ontwerpje zelf is al klaar.

Ik weet dat het een beetje een omgekeerde volgorde is. Normaal maak je eerst de top helemaal af en dan pas begin je met doorpitten. Het maakt voor mij niet uit. Het is heerlijk om ergens mee bezig te zijn. Om het onder je handen te zien groeien. Om te zien wat anders kan, mooier, spannender.

Eens heeft iemand tegen mij gezegd, of ik heb het ergens gelezen, dat het eindresultaat niet alleen belangrijk is maar ook de weg er naar toe. Dat moet vast een hééééél wijs iemand zijn geweest...