De markerlap groeit...

De markerlap groeit en groeit.
Er is een grote rand met witwerk bij gekomen.

En toen het echte sneewerk.

Het doorknippen van de draadjes van de stof.

 

Ohhhh, durf je dat maar zo?

Draadjes doorknippen?

En wat als je nu verkeerd knipt?

 

Natuurlijk durf ik dat wel.

En verkeerd knippen?

 Ook dat gebeurde...*Ü*.

 

Maar gelukkig kon ik dat onzichtbaar herstellen. 
 

 

Eindelijk was het utter- en het stopwerk aan de beurt.

 

Het utterwerk is een bekend patroon en

 komt uit het boek van Maria van Hemert.

Het is te zien op een spreitje uit 1868.

Die mocht niet ontbreken op mijn lap.

 

Zou het mij ook lukken om al die spinnetjes

en duivenoogjes te maken?

Duivenoogjes???

In het engels wordt deze steek dove's eye genoemd.

En daar lijkt het ook wel op.

 

 

Het stopwerkje zag ik op een spreitje uit 1828.

Bijna 200 jaar geleden gemaakt door een markense vrouw.

Bijzonder...

 

De vijf bloemen in de mulle, tussen de > en de <,

 lijken op het rozenmotief maar dan

zonder het spinnetje in het midden.

 

Mijn lap ligt weer netjes op haar plek.
In een bak met deksel.
Alles netjes bij elkaar.
Ja, ja... ik heb mijn lesje geleerd.

Nu nog bedenken wat ik met

 het laatste stukje stof ga doen.

Ik heb al een ideetje.