Ik was vorige week iets té snel blij met de koelere temperatuur.
Het werd 's middags alsnog behoorlijk warm.
Maar het went... de temperatuur...
en het is een kwestie van aanpassen.
Het doorrijgen blijft een prima afleiding
er komen schijnbaar vanzelf wat vakjes bij.
En zo groeit de lap beetje bij beetje.
Wat een verscheidenheid is er toch...
ik blijf mij daarover verbazen.
Ook over de achterkant...
die vind ik net zo mooi als de voorkant.
Wanneer ik er aan denk zal ik daar
nog wel een paar keer een foto van maken.
Bij de doorrijgjes is het vooral
goed opletten bij de eerste twee rijen.
De rest volgt dan meestal vanzelf.
Grappig... mijn naald is zelfs langer
dan het doorrijgje lang is.
Een gepruts denkt de één...
... maar ik vind het heerlijk om te doen.
Mijn lapje is al iets verder
dan deze foto laat zien.
Maar dat is voor een volgende keer.
Onvoorstelbaar dat het originele doorrijglapje
in of rond 1877 is gemaakt.
Ik ben Louise Chauvet Mars dankbaar
voor deze nalatenschap aan ons, borduursters...
... *Ü*...
Ik kreeg ook een vraag
over de functie van de stokjes.
Vroeger was het de gewoonte om
bij een doorrijgje of stopje extra lussen
aan de achterkant te laten.
Dit werd gedaan omdat het "nieuwe" garen kon krimpen.
De lussen zorgden ervoor dat het linnengoed
niet ging "trekken".
Om de lussen mooi te krijgen
gebruik ik cocktailprikkers.
Elk lusje wordt zo even groot.
XXX
4 opmerkingen:
Schitterend om te zien knap om te maken , dat doe ik u niet na .
Helaas word het weer warm deze week ,van mij mag het herfst worden !
Vr,Gr Marian.
Schitterende doorrijgjes Annelein!!
Ook nog een vraagje, blijven die lusjes dan zo hangen aan de achterkant of worden deze dan allemaal afgehecht aub?
Lieve groetjes
Christelle
@ Marian, Dank je voor je lieve berichtje.
@ Christelle, de lusjes blijven.
Wat ziet het er mooi uit en wat een keurige lusjes !
Een reactie posten