Zo langzamerhand
gaan mooie oude dingen verdwijnen.
Niet meer van deze tijd...
maar zo tijdloos en mooi.
Oh... wat zou ik graag weten
wie er zo haar best heeft gedaan
op deze sokken.
Eerst het breien...
en als zo'n sok dan af was
werden er zonder pardon
gaten in geknipt.
Die moest je dan stoppen.
Zichtbaar... in rood...
Onzichtbaar... in ecru...
gewoon gestopt.
Het geeft een mooi decoratief effect
maar dat wil je natuurlijk niet
in een sok die je moet dragen.
Aan de andere kant zie je
mooie "onzichtbare" stopjes.
Je leerde ook de sok te versterken...
door een draad door het breiwerk te rijgen...
of door aan de binnenkant van de sok
de breisteek te volgen.
Zelfs met rood is zo'n versteviging
bijna onzichtbaar.
Die grote sok is een kunstwerkje.
Allereerst de ingebreide vorm van de kuit...
... knap vind ik dat.
Ook deze sok zit vol met stopwerk.
Het eenvoudige werk...
"gewoon" over de steken heen mazen.
In rood en daaronder in ecru.
Hier zie je mooi hoe de draadjes
worden aangehecht
om een "versleten" draad
te vervangen.
Het is ook in het ecru aanwezig
maar dat is minder goed te zien.
En zo'n gebreide hiel en voet...
... een kunstwerkje op zich.
Dit soort school handwerkjes
zijn het meer dan waard om
te koesteren en door te geven
aan een volgende generatie.
XXX
4 opmerkingen:
Het is prachtig om te zien, een kunstwerk. Maar bij dit soort stop kousen moet ik altijd aan mijn moeder denken. Door dit soort stop opdrachten heeft zij een hekel aan breien gekregen, eerst moest zij een kous breien en dan werd er een gat in geknipt en dan moest je het repareren. Mijn moeder vond dat zo erg dat ze na haar schooltijd tot ong. haar 40ste nooit meer heeft gebreid. Ik heb altijd gedacht dat ze het niet kon. Dus voor mij is het een kunstwerk en een ‘Trauma sok’. Groet, Dientje
Dat is inderdaad de andere kant van het verhaal. Vaak mede doordat de betreffende lerares niet veel empathie had voor de meisjes voor wie het een verzoeking was.
Ik ben linkshandig, maar moest van mijn handwerkjuf (en mijn rechtshandige moeder) "gewoon" rechtshandig breien, zodat ze mij konden helpen. Niet dat ze dat ooit hebben gedaan hoor.
Wat vond ik het verschrikkelijk. Soms smokkelde ik, en breide linkshandig. Dan werd ik betrapt, en werd het hele breiwerk weer uitgehaald.
Doordat ik dus nooit een sok heb afgekregen, is mij het trauma van het gaten knippen bespaart gebleven. En zo heeft elk nadeel zijn voordeel, haha.
@ anja
Gelukkig zie je er n7 de humor van in. Het trouwens nog een linkspootje. Ik mocht gelukkig wel links breien, maar heb veel zelf uit moeten vogelen. Daar pluk nu nog steeds de vruchten van. Zal niet snel denken dat ik iets niet kan... ;)...
Een reactie posten