Het gewone leven

Vanaf maandag is hier 

het gewone leven weer begonnen...

... manlief is weer aan het werk.

Maar het vakantiegevoel gaat

nog even door.

De boel de boel laten...

dat doe ik met deze warme dagen.

In de vroege ochtend

geniet ik er het meest van.

Maandagmorgen heb ik

deze boerenbontquilt (klik) er maar eens bij gepakt.

Daar moet al een eeuwigheid alleen nog

 de buitenste rand aangezet worden.

In juli (klik) stond het op mijn lijstje

maar kwam het er niet van.

Ik heb de quilt zelfs mee gehad 

naar het kasteel (klik)...

... maar het ging onaangeroerd 

weer mee naar huis.

Nu is blijkbaar het juiste moment.

Er is een reden

dat ik het maar voor mij uit blijf schuiven.

Er zijn wat kleine hobbels.

Maar ja... 

die hobbels verdwijnen niet vanzelf.

Dit keer weeg ik de verschillende mogelijkheden af

en besluit het er maar gewoon op te wagen.

Met de hand worden de randen vastgemaakt...

... een heerlijk ontspannend werkje.

Ik ben er de hele dag zoet mee...

en het lijkt zowaar goed uit te pakken.

...*Ü*...

Het lukt zelfs om de hoeken 

er netjes in te krijgen.

Het is nog niet helemaal af...

er ontbreken in de hoeken

 nog kleine stukjes stof.

Ik had gehoopt dat ik dat

met de afgeknipte stukjes kon aanvullen...

... maar dan loopt het patroon niet mooi door.

Ik heb al eens een extra lapje hiervoor gekocht...

... dus dat komt helemaal goed.

Gisteren kwam Nora gezellig een dagje op bezoek...

Voor de lunch hebben we samen 

wentelteefjes gemaakt van oud stokbrood...

... en daarna onder de overkapping opgepeuzeld.

Nora kent het niet en is er blij verrast

 dat het naar pannenkoek smaakt.

Vorig jaar heeft Nora op haar verjaardagsfeestje 

van een vriendinnetje een borduurpakket gekregen.

Dat pakket heeft ze bij zich

en samen maken we een beginnetje...

In het begin is het allemaal nog onwennig...

maar ze heeft al snel de slag te pakken.

Het borduurwerkje blijft hier liggen...

dan kan ze er mee verder 

wanneer ze de volgende keer komt.

Vandaag zou ik eigenlijk

 voor de tassenvulling op pad gaan

maar ik denk dat ik de plannen omgooi...

... ik denk dat ik met dit kussentje (klik)

verder ga.

XXX

Vakantie... en mijn octagontas...

 Hoe ver ik

 met mijn octagontas ben???

Het eerste deel is bij thuiskomst af.

En het tweede deel volgt in de dagen erna.

Een reisje naar Friesland

en het terugkijken van het skûtsjesilen 

helpen daar ook bij.

Lekker veel handwerktijd.

Bij thuiskomst heb ik de rand

van Dutch Heritage stof erbij gepakt.

Om een mooie verdeling op de tas te krijgen

ga ik met een naadje in de rand werken.

Het lijkt misschien ingwikkeld...

maar dat valt erg mee.

Ik strijk een zoompje in de stof...

... daarna leg ik het op patroon op de stof.

Met een kasteelsteek

... hoe toepasselijk...

zet ik alles aan elkaar.

Ondertussen heb ik ook zitten broeden

op de afwerking van de tas.

Daar ga ik die speciale tassenvulling voor gebruiken

die maakt dat de tas lekker stevig wordt.

Waarschijnlijk wordt hij ook wat anders in elkaar gezet

want ik wil ook wat extra vakken toevoegen

en de tas aan de bovenkant

van een rits voorzien.

Het moet alleen niet té ingewikkeld worden

want dan weet ik uit ervaring

dat het projekt ergens in de la beland

en dat is niet de bedoeling.

...*Ü*..

XXX

Alles aan kant...

 Het is maandagmorgen

en ik ben al vroeg in de weer.

Het koele weer nodigt uit

om er even goed tegenaan te gaan.

Dus is om 10.00 uur bijna alles aan kant.

De badkamer en toilet zijn gepoetst.

De slaapkamer en woonkamer is gedaan.

De was hangt te drogen in het trapgat...

...rood en wit...

... *Ü*...

Zo alleen nog even

 met de stofzuiger door het huis.

Een goed begin van een nieuwe week.

Morgen wordt geloof ik

 ook nog een redelijk koele dag.

Eens kijken of ik mijn handwerkjes

dan wat kan ordenen.

Voor de komende maand

wil ik graag weer 

wat oude handwerkjes af maken.

Zoals deze quilt (klik).

Daar moeten de randen nog aan

en dan kan er gequilt worden.

Het is niet zo groot

en kan prima mee wanneer we op pad gaan.

Zo... nu ga ik eerst snel nog even

met de stofzuiger door het huis.

Ik wens je een hele fijne dag...

... XXX ...

Haakperikelen...

 Nadat het lief bezoek van gisteren 

weer huiswaarts gaat

pak ik deel 10

van de pronkrol uit mijn koffertje.

Na het breien heb ik zin in haken.

Het garen wat bij het pakket hoort

ga ik niet gebruiken.

Yolanda van Met draad en naald (klik)

gaf hier (klik) de tip om durable nr 12 te gebruiken.

Zij heeft daar goede ervaringen mee.

Ik heb vergelijkbaar garen liggen

en met haaknaald 1,5 

haak ik deze twee bloemen.

Het is een verrassend patroon

met een leuk resultaat.

Maar het is toch niet helemaal

naar mijn zin.

Dus duik ik in mijn voorraad katoen

en vind daar een bolletje

waar ik blij van wordt.

En wanneer de eerste bloemetjes

zijn gehaakt blijkt dit voor mij de juiste keuze.

Ik ben benieuwd of het ook werkt

voor het andere randje.

En ook dat gaat goed.

Ik haak één herhaling extra

en het lapje wordt heel iets langer

dan de nodige 20 cm.

Missie geslaagd!

Bij het haken van de laatste toer

valt mij ineens wat op.

De eerste en de laatste toer

worden anders gehaakt 

dan de rest van het patroon.

Wanneer ik het originele haakwerk bekijk

zie ik dat er een "foutje"

in het patroon zit.

Maar wie ziet dat straks

wanneer de pronkrol af is?

Niemand

... *Ü*...

Het garen dat ik gebruik

is Cebelia 30 ecru van DMC.

De haaknaald die ik

 voor dit haakwerkje gebruik

is een IMRA 9.

Het is een amerikaanse maat

en zit tussen de 1,5 en 1,25 mm in.

Die wijsheid heb ik niet van mijzelf

maar kwam ik 

 in dit handige overzicht (klik) tegen.

Het resultaat is een wat losser haakwerk.

XXX

Pronkrol - deel 8... vervolg...

 Omdat het borduren

 van de randjes zo leuk is

besluit ik deze lap eerst af te maken.

En dat is gelukt.

De twee laatste randjes

 hebben zo ieder 

hun eigen blije borduursteekjes.

Elk steekje is met liefde geborduurd.

Het is niet goed uit te leggen

wat blije borduursteekjes 

- slow stitching -

nu precies is.

Maar dat is hier denk ik

ook helemaal niet nodig.

Iedereen die met liefde handwerkt

weet wat ik bedoel.

...*Ü*...

En toen was er het laatste randje.

Eerst borduur ik de witte border

met daarin de blauwe bloemetjes.

Daarna de rode tulpjes...

... bijna als vanzelf

 komen ze tevoorschijn.

Dat heb je met blije steekjes.

En dan als laatste

 de oranje steekjes...

En zo heb je de kleuren

van ons kikkerlandje 

in één lap bij elkaar.

ORANJE

ROOD

WIT

 BLAUW

De lap is nog niet helemaal af.

Er komt aan beide kanten

 nog een zweeds randje.

Maar dat bewaar ik nog even.

Eerst verder met het breiwerkje 

klik en klik.

XXX

Mijn randjesdeken...

Soms gebeuren er dingen in je leven

 die je niet kunt begrijpen.

Maar die je wel een plekje moet geven.

 

Wat mij dan helpt en rust geeft is lekker bezig zijn.

 

 

Terwijl mijn handen hun ding doen

 wordt het weer rustig in mijn hoofd.

 

Soms heeft iets gewoon tijd nodig.

Soms mag ik ontdekken waar ik

zelf steekjes heb laten vallen.

En die weer in orde brengen,

als dat mogelijk is.

 

Soms komt er een lied in mij op en geeft

dat mij houvast en troost voor de verdere dag.

Soms ook zo maar een tekst.

 

 Zo is dit lieve dekentje ontstaan.

In  zo'n drie weken tijd.

 

Hij lijkt erg op de deken die vorig jaar

door bijna heel Nederland is gehaakt.

 

 

Dit komt door het gebruik van de noppenrand,

 de zigzagrand en de rondjesrand.

 

De echte kenner ziet de verschillen.
 

Zo is het een unieke deken geworden.

En ik ben er super blij mee!!!

 

 

 De liefde voor dit dekentje is al wat jaartjes ouder.

 

Het was in de zomer van 2012

 dat ik voor het eerst Little Woollie (klik),

 van Julie Harrison ontdekte.

 

Ik hou erg van haar kleur gebruik.

Vrolijk en bont.

Net als haar huisje en zijzelf.

 

Julie begon een CAL (klik) en haar deken werd een plaatje.

Dé basis voor al de look-a-like dekentjes

 die daarna zijn ontstaan.

 

Maar al dat bont... dat past zo niet hier in ons huisje.

 

 

Maar nu met de kleuren rood, wit en grijs

ontstond het dekentje bijna vanzelf.

 

Heerlijk om je eigen creatie vorm te geven.

Dingen uitdenken en uit proberen.

Met vallen en opstaan.

Net als het echte leven...

 

Dus... een beetje van mijzelf...

 en een beetje van Julie.

 

 

Zo kwam er een randje met ruitjes.

Niet helemaal zelf bedacht.

 

Wel zelf uitgeplozen hoe ik met de laatste

 toer er voor zorg dat de bovenkant weer recht is.

Met het resultaat ben ik helemaal blij.

 

 

Dit kleine randje in rood en wit

 is een eigen creatie.

 

Ik ben benieuwd of iemand anders

het al eens heeft gezien en waar.

 

Het ziet er uit alsof er allemaal

kleine eitjes naast elkaar liggen.

 

Daarom noem ik het maar het eierrandje.

 

 

Al hakende leer ik nieuwe dingen.
Dat is op deze foto goed te zien.

Was mijn eerste rand met rondjes nog een beetje zoeken.
Mijn andere randen met rondjes werden veel mooier.
Kijk maar eens bij de rand onderaan en rechtsboven.

De afwerking van de deken heb ik simpel gehouden.

De uiteindelijke afmeting is 110 x 152 cm.
 

Eigenlijk moet ik het dekentje nog een keer blokken.

Maar ik ben bang dat het daar niet meer van komt....

 

Fijn weekend allemaal!!!